ผมว่าประเด็นนี้น่าจะจบได้ด้วยการตกลงกันเท่านั้นนะครับ เพราะการให้เงิน 1 แสนในครั้งนั้นมันเป็นเพียงการตกลงกันด้วยวาจาจึงไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าเป็นสัญญาที่จะขอสละที่ดินให้เป็นกรรมสิทธิ์ของนาย เอ แต่เพียงผู้เดียวได้ เพราะมันจะดูเหมือนเป็นการให้โดยเสน่ห์หามากกว่า อันที่จริงก็น่าจะไปแจ้งกรมที่ดินเสียตั้งแต่วันนั้นไม่น่าจะปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึง 10 ปี เข้าใจว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ใจคนมันหยั่งยากครับยิ่งมีตัวเงินเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแล้วอะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้เสมอ ส่วนถ้าจะไปฟ้องบังคับเรื่องสัญญาที่รับปากกันในวันนั้นผมว่ามันยากอยู่ครับ เพราะมันไม่มีอะไรที่เป็นหลักฐานให้ศาลเชื่อได้เลย นอกเสียจากจะไปเจรจาตกลงกันเท่านั้นว่าจะยอมให้นาย เอ ได้กรรมสิทธิ์แต่ผู้เดียวหรือไม่ ถ้าไม่ยอมที่ดินแปลงนี้ก็คงต้องเป็นกรรมสิทธิ์ร่วมต่อไปครับ อันนี้เป็นมุมมองของผมนะลองฟังความเห็นจากคุณ คงคา อีกทีก็ได้ครับเผื่อท่านจะมีความเห็นที่ต่างไปจากผม

คุณ pup  ว่าไว้ก็สมเหตุผล....  มุมมองของผมก็มีผลไม่แตกต่างกันนัก   การตกลงกันระหว่างมีพี่น้องว่าถ้าจ่ายเงินแสนแล้วจะมอบที่ดินให้   ก็ทำนองเป็นการซื้อขายที่ดิน   เมื่อไม่จดทะเบียนโอนที่สำนักงานที่ดิน  การซื้อขายเป็นโมฆะ  นาย เอ จึงไม่ได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินที่ซื้อ   แต่...การที่นาย เอ  ครอบครองที่ดินนาย บี ในฐานะเป็นเจ้าของ  เกินสิบปี  อาจอ้างการครอบครองปรปักษ์ขึ้นต่อสู้เพื่อให้ได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินได้  ต้องใช้สิทธิฟ้องร้องทางศาลเท่านั้น     อย่างไรก็ตามการใช้วิธีเจรจาให้  นาย  บีโอนให้ โดยการต่อรองจากสามแสนบาท  ลดราคาลงมาในราคาที่เหมาะสม  ถ้าตกลงกันได้จะดีกว่าฟ้องร้องกันในศาลครับ......กฎหมายที่เกี่ยวข้อง    ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์.....

มาตรา ๔๕๖ การซื้อขายอสังหาริมทรัพย์ ถ้ามิได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เป็นโมฆะ

ขอบคุณค่ะ

            งั้นสรุปว่าเจรจาดีที่สุด  ถ้าฟ้องศาลต้องเสียตังเยอะเหมือนกันใช่ไหมค่ะ 

ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ