ผู้ตั้งกระทู้ คนสวนปาล์ม :: วันที่ลงประกาศ 2012-12-16 10:57:47 IP : 118.173.212.56

 

 

 

ตอบ...ถ้ากิ่งไม้รุกล้ำถนนอันเป็นทางสัญจรสาธารณะ  ใช้วิธีแจ้ง  อบต. หรือเทศบาลให้ตัดออกจะปลอดภัยกว่าครับ

 

 

 

2.ถ้ากระผมบอกสามีของนาง ก.แล้ว และถ่ายรูป ที่ล้ำเข้ามา และตัดเอง จะมีความผิด ฐานทำลายทรัพย์ ใช่มั้ยครับ

 

 

 

ตอบ...ตามปพพ. ม.1347  เมื่อได้บอกกล่าวเจ้าของ ให้ตัดออกภายในเวลาอันสมควร  เมื่อเขาไม่ตัดออก  คุณก็สามารถตัดออกได้ แต่ในปัจจุบัน  คนหัวหมอมีค่อนข้างมาก    ถ้าทำอะไรไม่รัดกุม   อาจถูกแจ้งความดำเนินคดี ฐานทำให้เสียทรัพย์ได้   แม้อาจจะไม่มีความผิด   แต่การถูกแจ้งความดำเนินคดี  ก็ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น  ถ้ามีพยานรู้เห็นว่า เจ้าของยืนยอมให้ตัด  ก็ึคงปลอดภัย  ถ้าใช้วิธีตามข้อ 1 ได้จะดีที่สุดครับ

 

3.ทำลายทรัพย์ ถางปาล์ม ที่ล้ำเข้ามา ในถนน ต้องใช้เงินตามที่นาง ก. เรียกมาหรือตามความเป็นจริงของกฎหมาย ครับ

 

 

 

ตอบ...ถ้าไปตัด  หรือถางปาล์ม  ถ้าเขาแจ้งข้อหาทำให้เสียทรัพย์  จะมีโทษจำคุกไม่เกินสามปี (ปอ. ม.358)  และต้องชดใช้ค่าเสียหายทางแพ่งด้วย  ดังนั้นก่อนดำเนินการอะไร  ต้องให้เขาให้ความยินยอมให้ชัดเจน  หรือถ้าสามารถให้เขาทำเป็นหนังสือยินยอมได้ ก็ยิ่งปลอดภัยครับ

 

4.ช่วยแนะนำด้วยนะครับ กระผมเป็นคนไม่อยากมีเรื่อง ก็เลยอยากทำตามขั้นตอนให้ถูกต้อง สบายใจครับ

 

 

ตอบ...ควรให้เจ้าของยินยอมให้ชัดเจนก่อนตัดออก   ถ้าไปตัดออกเอง  ถ้าถูกดำเนินคดีก็คงเสียเงินเสียเวลา  และเสียความรู้สึกโดยเปล่า ประโยชน์  ดังคำพิพากษาศาลฎีกาที่ยกมา  คือไปตัดกิ่งงิ้วที่รุกล้ำเข้ามาในที่ดิน  ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าไม่มีความผิด   แต่...การต้องมีคดีฟ้องร้องกันถึงสามศาล  อาจใช้เวลาเป็น 10 ปี  แม้ไม่ผิด  แต่ก็คงสะบักสะบอมไม่น้อยครับ

 

 

 

.....ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์....

 

มาตรา 1347 เจ้าของที่ดินอาจตัดรากไม้ซึ่งรุกเข้ามาจากที่ดินติดต่อ และเอาไว้เสีย ถ้ากิ่งไม้ยื่นล้ำเข้ามา เมื่อเจ้าของที่ดินได้บอกผู้ครอบครอง ที่ดินติดต่อให้ตัดภายในเวลาอันสมควรแล้ว แต่ผู้นั้นไม่ตัด ท่านว่าเจ้าของที่ดิน ตัดเอาเสียได้ 

คำพิพากษาศาลฎีกาที่  1846/2500

 

อัยการจังหวัดสกลนครและนายบุตร บุญเฮ้า    โจทก์

 

นายสุวิทย์ ไชยบุญเรือง                          จำเลย

 

กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 324

ป.พ.พ. มาตรา 1347, 1335, 420, 1337

 

          ในทางแพ่ง ถ้าจำเลยได้บอกกล่าวโจทก์เสียก่อนและให้เวลาพอสมควรแล้ว จำเลยก็อาจตัดกิ่งไม้ของโจทก์ที่ยื่นล้ำที่ของจำเลยเข้าไปนั้นได้

          ส่วนในทางอาญา ต้องพิจารณาเจตนาของจำเลยเป็นเรื่องๆไป ถ้าตามพฤติการณ์ที่ปรากฏเป็นที่เห็นได้ว่าจำเลยไม่มีเจตนาทำผิดทางอาญา แม้จำเลยไม่ได้บอกกล่าวโจทก์เสียก่อน จำเลยก็ตัดกิ่งไม้ที่ยื่นรุกล้ำเข้ามาในที่ของตนได้ เพราะเป็นเรื่องที่จำเลยเพียงแต่กระทำการป้องกันกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของตนตามที่กฎหมายอนุญาตให้ทำได้โดยทั่วๆ ไป หากแต่จำเลยมิได้ปฏิบัติการให้ครบถ้วนตามวิธีการที่บัญญัติไว้ใน ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1347 เท่านั้น(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 5/2501)

 

________________________________

 

          โจทก์ฟ้องว่า จำเลยตัดฟันกิ่งต้นงิ้วของโจทก์ร่วมเสียหายโดยไม่มีอำนาจจะทำได้ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 324 จำเลยรับว่าได้ตัดกิ่งไม้ของโจทก์ร่วม แต่แก้ว่ากิ่งต้นไม้ปกคลุมเข้ามาในที่จำเลย ทำให้พืชผลที่ปลูกไว้ไม่งอกงาม ก่อนตัดได้บอกเจ้าของแล้ว 2 ครั้ง เจ้าของเฉยเมย จำเลยจึงเข้าตัดเองไม่มีเจตนาจะทำให้เสียทรัพย์ประการใด

          ศาลชั้นต้นฟังว่า ก่อนตัดจำเลยได้ขอร้องให้โจทก์ร่วมตัดภายในเวลาอันสมควรแล้ว เมื่อโจทก์ร่วมเพิกเฉยเสีย จำเลยจึงมีสิทธิตัดกิ่งไม้ที่ล้ำเข้ามาในบ้านเขตของจำเลยได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1347 จำเลยไม่ควรมีผิดพิพากษาให้ยกฟ้อง

          โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อว่า ก่อนตัดกิ่งงิ้วจำเลยได้บอกฝ่ายผู้เสียหายให้ทราบ พิพากษากลับ ว่าจำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 324 ให้ปรับจำเลย 200 บาท

          จำเลยฎีกา ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยได้ตัดกิ่งงิ้วของโจทก์ร่วมโดยไม่ได้บอกกล่าวโจทก์ร่วมเสียก่อน แต่ศาลฎีกาเห็นว่าการที่โจทก์ปล่อยให้กิ่งงิ้วของโจทก์รุกล้ำเข้ามาในที่ของจำเลยนั้นเป็นการละเมิดสิทธิเหนือพื้นดินของจำเลยตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1335 ประกอบด้วย มาตรา 420 ซึ่งตาม มาตรา 1337อนุญาตไว้ว่าเจ้าของอสังหาริมทรัพย์เช่นจำเลย มีสิทธิจะปฏิบัติการเพื่อยังความเสียหายหรือเดือดร้อนให้สิ้นไปได้ หากแต่ มาตรา 1347 บัญญัติเงื่อนไขต่อไปว่า ก่อนที่จะตัดกิ่งไม้ที่ยื่นล้ำเข้ามา เจ้าของที่ดินต้องบอกให้ผู้ครอบครองที่ดินติดต่อตัดเสียภายในเวลาอันสมควรเท่านั้นการที่จำเลยไม่ได้บอกกล่าวโจทก์ร่วมเสียก่อน จึงเป็นเพียงการละเว้นที่จะปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กฎหมายแพ่งวางไว้เท่านั้น ส่วนการที่จะเอาผิดทางอาญาแก่บุคคลซึ่งอยู่ในฐานะอย่างจำเลยในคดีนี้ ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่าต้องพิจารณาเจตนาของจำเลยเป็นเรื่อง ๆ ไปอีกชั้นหนึ่ง สำหรับเรื่องนี้ตามพฤติการณ์ที่ปรากฏ เห็นว่ายังไม่พอฟังว่าจำเลยมีเจตนากระทำผิดทางอาญา เพราะจำเลยเพียงแต่กระทำการป้องกันกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของตนตามที่กฎหมายอนุญาตให้ทำได้โดยทั่ว ๆ ไปหากแต่จำเลยมิได้ปฏิบัติการให้ครบถ้วนตามวิธีการที่บัญญัติไว้ใน ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1347 เท่านั้น

          ศาลฎีกาพิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์

 

 

( จักรปาณีศรีศีลวิสุทธิ์ - ธรรมบัณฑิตสิทธิศฤงคาร - ดุลยกรณ์พิทารณ์ )

 

 

 

 

 

 

ผู้แสดงความคิดเห็น มโนธรรม วันที่ตอบ 2012-12-16 12:45:16 IP : 101.51.168.81

ผู้แสดงความคิดเห็น คนสวน วันที่ตอบ 2012-12-18 15:42:08 IP : 118.173.238.130

ผู้แสดงความคิดเห็น มโนธรรม วันที่ตอบ 2012-12-18 17:54:14 IP : 101.51.166.210

ผู้แสดงความคิดเห็น คนสวน วันที่ตอบ 2012-12-19 15:27:17 IP : 118.173.195.79