แรคคูนทางตอนเหนือของพวกมันจะกินเนื้อตัวเองในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนเพื่อสะสมไขมันในร่างกาย จากนั้นพวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในฤดูหนาวไปกับการนอนในถ้ำ มีแรคคูนสายพันธุ์อื่น ๆ อีกหลายชนิดนอกเหนือจากแรคคูนทางเหนือ (อเมริกาเหนือ) ที่คุ้นเคย สายพันธุ์อื่นส่วนใหญ่อาศัยอยู่บนเกาะเขตร้อนคุณสมบัติทางกายภาพ หน้ากากขนสีดำที่ปิดตาเป็นลักษณะเฉพาะและคุ้นเคยที่สุด ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับแร็กคูนสมมติฐานข้อหนึ่งสำหรับขนสีเข้มคืออาจช่วยลดแสงสะท้อนและเพิ่มการมองเห็นตอนกลางคืนของสัตว์ที่ออกหากินเวลากลางคืน สปีชีส์นี้มีขนสีน้ำตาลอมเทา เกือบ 90% เป็นขนชั้นใต้หนาทึบเพื่อป้องกันความหนาวเย็น วงแหวนสีอ่อนและสีเข้มห้าถึงแปดวงสลับกันที่หาง เนื่องจากขาหลังของมันยาวกว่าขาหน้า แรคคูนจึงมักจะค่อมเวลาเดินหรือวิ่ง นิ้วเท้าทั้งห้าบนอุ้งเท้าหน้าของแรคคูนมีความคล่องแคล่วอย่างมาก โดยทำหน้าที่เป็นนิ้วเล็กๆ ห้านิ้วซึ่งทำให้มันสามารถจับและจัดการกับอาหารที่พบในป่าได้ เช่นเดียวกับวัตถุอื่นๆ ที่หลากหลาย เช่น ลูกบิดประตู เหยือก และสลัก ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นมากที่สุดของแรคคูนคือความรู้สึกสัมผัส มันมีอุ้งเท้าหน้าที่ไวมากและความไวนี้จะเพิ่มขึ้นใต้น้ำ เมื่อทำได้ แรคคูนจะตรวจสอบวัตถุในน้ำ