เรื่องมีอยู่ว่าที่ดินของโรงงานส่วนหนึ่งถูกฟ้องให้กลายเป็นทางผ่่านแบบภาระจำยอมครับ ซึ่งศาลได้พิพากษาให้คดีถึงที่สุดแล้ว และต้องเปิดทางภาระจำยอมครับ ทางผมก็ยินยอมเปิดทางให้แต่โดยดีเพียงแต่ว่าพิกัดที่ศาลได้มีคำสั่งมานั้นถ้าเปิดทางมันจะติดเสาไฟฟ้าและบางส่วนของเครื่องจักรหนัก ซึ่งจะเป็นการลำบากในการเปิดทางและทำให้การทำงานในโรงงานต้องสะดุด ทางผมเลยทำหนังสือบันทึกข้อตกลงว่าจะเปิดทางให้ แต่จะไม่ตรงกับแนวทางพิพาทโดนจะร่นมาทางด้านข้างประมาณหนึ่งเมตร โดยขนาดทางพิพาทจะมีขนาดเท่าเดิม โดนในหนังสือบันทึกข้อตกลงได้มีการลงนามโดยผมเป็นผู้ให้สัญญา มีพยานสามคน สองในสามคนเป็นฝ่ายโจทย์ อีกคนเป็นทนายของฝ่ายนั้น ซึ่งการที่ทำสัญญาร่นนี้ ทางผมต้องทำการย้ายศาลพระภูมิ กำแพง และอื่นๆเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พร้อมทำทางเข้าออกให้เรียบเสมอกัน โดยการเขียนบันทึกข้อตกลงนี้ มีเจ้าหน้าที่บังคับคดีอยู่ด้วยแต่ไม่ได้เซ็นเป็นพยานในข้อตกลง

คราวนี้กำลังจะนัดรังวัดเข้ามาแบ่งโฉนดเพื่อที่จะปิดคดี แต่ทนายของโจทย์กลับโทรมาบอกว่าโจทย์ต้องการจุดเดิมตามแนวพิพาท

ผมไม่เข้าใจว่าจุดประสงค์ของโจทย์คืออะไรกันแน่ครับ เพราะไม่ว่าจะเปิดทางตามแนวพิพาทหรือร่นมา1เมตรก็ไม่มีผลทำให้ความสะดวกในการเข้าออกของโจทย์ลดลงครับ แต่จะมีผลอย่างมากต่อโรงงานผมครับ และหลังจากที่ทำบันทึกข้อตกลงเรียบร้อย ผมก็เสียค่าใช้จ่ายไปไม่น้อยในการทำทาง ไม่ทราบว่าสถานการณ์อย่างนี้ผมควรทำอย่างไรดีครับ บันทึกข้อตกลงมีผลทางกฏหมายอย่างไรบ้างครับ

อีกคำถามนึงคือ คำพิพากษาให้ทางเป็นภาระจำยอมแก่บุคคลสามคน ในกรณีนี้ผมมีสิทธิ์ไม่ให้ผู้อื่นยกเว้นสามคนนี้ผ่านหรือไม่ครับ

ขอขอบคุณล่วงหน้ามา ณ ที่นี้ครับ