การเป็นผู้ค้ำประกัน   พ่อต้องร่วมรับผิดใช้หนี้ให้ธนาคาร   ถ้าผู้กู้ไม่ยอมใช้หนี้   เมื่อผิดนัดการชำระหนี้  ธนาคารจะฟ้องทั้งผู้กู้และผู้ค้ำประกัน   พ่อคงไม่ได้รับหมายศาลและคำฟ้องของธนาคาร  ก็คงมีเหตุผลมากมายที่พ่อไม่ได้รับหมายศาล    เมื่อพ่อไม่ไปศาลตามนัด   ถ้าธนาคารมีหลักฐานว่ามีการส่งหมายให้พ่อโดยถูกต้องแล้ว  ธนาคารสามารถขอให้มีการพิจารณาคดีไปฝ่ายเดียวได้  (โดยการขาดนัด)  ผลก็คือ  ศาลก็ให้ใช้หนี้ตามที่ธนาคารฟ้อง    เมื่อไม่ใช้หนี้   ก็จะมีการขอหมายบังคับคดี เพื่อยึดทรัพย์  ไปขายทอดตลาดเพื่อใช้หนี้ได้....ไม่สามารถแจ้งจับน้องสะใภ้ได้   เพราะพ่อไปยินยอมสมัครใจ  ค้ำประกันให้เขาเอง  เมื่อพ่อใช้หนี้ธนาคาร   ก็ฟ้องไล่เบี้ยคืน จากน้องสะใภ้ได้  พ่อคงเข้าใจผิด คิดว่า เพียงลงลายมือชื่อในเอกสารการค้ำประกัน คงไม่มีปัญหาอะไร   ซึ่งคนส่วนใหญ่ยังเข้าใจผิดกันอยู่เสมอ  หารู้ไม่ว่า  การเป็นผู้ค้ำประกัน  ก็คือการยอมเป็นลูกหนี้ร่วมกับผู้กู้  แม้จะมีการพยายามแก้ไขกฎหมายใหม่   ผู้ค้ำประกัน  ก็ยังไม่พ้นความรับผิดอยู่ดี   ทางแก้ปัญหา    ต้องหาทางติดต่อธนาคาร   เพื่อเจรจาไกล่เกลี่ย (หลังศาลตัดสินแล้ว)  โดยขอผ่อนส่งเป็นงวดๆ  พ่อก็คงทำได้เท่านี้   ถ้าเจรจาได้สำเร็จ   ก็ไม่ต้องถูกยึดทรัพย์  แต่ก็ต้องยอมกัดฟันทน ยอมผ่อนใช้หนี้หลายปี  อาจเป็น 10 ปีขึ้นไป  เพราะการเป็นผู้ค้ำประกัน   คือจุดเริ่มต้นของความหายนะ ในชีวิต ครับ