ปฏิกิริยาในตะวันตก การประกาศของ SDI ทำให้เจ้าหน้าที่ทั่วโลกตกใจ สำหรับหลาย ๆ คน มันเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงพอ ๆ กับที่มันเร้าใจ ดังที่รัฐมนตรีต่างประเทศชูลท์ซอธิบายว่า ก่อนการกล่าวสุนทรพจน์ของประธานาธิบดี แม้แต่ความเป็นไปได้ที่สหรัฐฯ อาจพยายามอย่างจริงจังที่จะปกป้องตนเองจากการโจมตีด้วยอาวุธนิวเคลียร์ก็ดูเป็นเรื่องแปลก หลังจากคำปราศรัยของประธานาธิบดีเรแกน สิ่งที่ดูเหมือน แปลกแยก ก็กลายเป็นประเด็นถกเถียง (Shultz 261) ท่ามกลางความขัดแย้งอื่น ๆ SDI ขู่ว่าจะบ่อนทำลายนโยบายการยับยั้งการทำลายล้างร่วมกันของอเมริกาและโซเวียต (MAD) ทศวรรษก่อนหน้านั้น มหาอำนาจทั้งสองประสบความสำเร็จในการพัฒนาขีปนาวุธข้ามทวีป (ICBM) รวมถึงความสามารถในการโจมตีครั้งที่สองอย่างมีประสิทธิภาพ เช่น เรือดำน้ำนิวเคลียร์ ขีปนาวุธ อาวุธเหล่านี้จะทำลายได้ยากมาก แม้กระทั่งในการโจมตีด้วยอาวุธนิวเคลียร์ ซึ่งส่งผลให้ชาวอเมริกันและโซเวียตเข้าสู่สมดุล ทั้งสองประเทศไม่สามารถโจมตีอีกฝ่ายได้หากไม่มีความเป็นไปได้สูงที่ทั้งสองฝ่ายจะถูกทำลายล้าง MAD ก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงในฐานะนโยบายการป้องปรามนิวเคลียร์สำหรับทั้งสองฝ่าย เมื่อประธานาธิบดีริชาร์ด นิกสัน และเลขาธิการทั่วไป เลโอนิด เบรจเนฟ ลงนามในสนธิสัญญาต่อต้านขีปนาวุธ ( ABM)ในปี 2515 สนธิสัญญาจำกัดให้แต่ละฝ่าย มีระบบ ABM จำกัด เพียงระบบเดียวเพื่อป้องกัน เมืองหลวงและอื่น ๆ เพื่อปกป้องพื้นที่ปล่อย ICBM และผู้ลงนามตกลง ที่จะไม่พัฒนา ทดสอบ หรือติดตั้งเครื่องยิง ABM [เพิ่มเติม] ABM ยอมรับความจริงว่าระบบต่อต้านขีปนาวุธจะทำให้ทั้งสองฝ่ายมีความปลอดภัยน้อยลง เนื่องจากจะทำลายสมดุลของการทำลายล้างที่มั่นใจร่วมกันได้