งานวิจัยนี้ใช้เพื่อกำหนดระดับแนวทางการรับสัมผัสแบบเฉียบพลันในปัจจุบันสำหรับก๊าซ CS ซึ่งเป็น DCA ประเภทหนึ่งที่พบได้ทั่วไป โดยอิงจากการทดลองปริมาณรังสีที่ทำให้ตายในสัตว์ ผลลัพธ์จากการศึกษาขนาดยาที่อันตรายถึงชีวิตในสัตว์ได้รับการปรับขนาดให้เหมาะกับมนุษย์โดยใช้สูตรที่ไม่แน่นอน หลักเกณฑ์การรับสัมผัสในปัจจุบันไม่ได้สรุปสถานการณ์การรับสัมผัสของมนุษย์อย่างถูกต้อง ซึ่งเกี่ยวข้องกับตัวแปรต่างๆ เช่น ระยะเวลาที่ได้รับสัมผัส สถานะสุขภาพของแต่ละบุคคล ประวัติการรับสัมผัสครั้งก่อน และความหลากหลายของสารเคมีทั้งใน DCAs และตัวทำละลาย และ EPA ระบุว่าไม่มีความเข้มข้นของการสัมผัสซึ่งผลกระทบของแก๊ส น้ำตา อาจถือว่าไม่รุนแรง รู้สึกไม่สบายหรือไม่ปิดการใช้งาน การได้รับสัมผัสต่ำสุดที่ระบุไว้นั้นไม่สามารถย้อนกลับได้หรือร้ายแรง มีผลยาวนานหรือความสามารถในการหลบหนีของก๊าซบกพร่อง การสรุปว่าก๊าซ CS ไม่ส่งผลกระทบต่อกลุ่มเสี่ยง เช่น ผู้ที่เป็นโรคหอบหืดหรือความดันโลหิตสูง โดยอิงจากการศึกษาที่ใช้เฉพาะเพศชายและกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กมากที่ไม่ได้ติดตามผลนานกว่าหนึ่งสัปดาห์หลังจากการสัมผัส" บราวน์กล่าวว่า "ยิ่งกว่านั้น ข้อสรุปนี้ไม่สนใจการค้นพบว่าคนที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงมีความดันโลหิตเพิ่มขึ้นอย่างมากและยาวนานขึ้นเมื่อเทียบกับคนที่ไม่เป็นโรคความดันโลหิตสูงหลังจากได้รับ