การที่ย่า อนุญาตให้สร้างบ้านบนที่ดินของย่า   มีผลทำให้ พ่อแม่เป็นเจ้าของบ้านโดยสมบูรณ์    แต่ไม่มีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน  เมื่อย่า ให้ย้ายออกจากที่ดิน   จะยกเรื่องการครอบครองปรปักษ์ขึ้นต่อสู้ไม่ได้   แม้จะอาศัยอยู่บนที่ดินของย่าเกิน 10 ปี  เพราะอาศัยอยู่บนที่ดิน  โดยยอมรับกรรมสิทธิ์ในที่ดินของย่า  อายุความการครอบครองปรปักษ์  จึงเริ่มนับไม่ได้   แม้จะอาศัยอยู่เป็น 100 ปี  ก็ตาม  การที่ย่าบอกว่าจะยกที่ดินให้  เมื่อยังไม่โอน  จึงไม่ผลทางกฎหมาย.....จะสามารถอ้างการครอบครองปรปักษ์ได้   ต้องมีข้อเท็จจริงว่า   พ่อแม่อาศัยอยู่บนที่ดินผืนนี้   โดยสงบ (ไม่เคยถูกขับไล่)  โดยเปิดเผย(  ใครๆก็รู้กันทั่ว)  โดยเจตนาเป็นเจ้าของ  (ไม่ใช่อาศัยอยู่เพราะย่ายินยอม) และที่ดินนี้ต้องมีเอกสารสิทธิ์เป็นโฉนดที่ดิน    ซึ่งการจะอ้างสิทธิ์นี้ได้  ต้องมีการฟ้องร้องทางศาล  เพื่อให้ได้กรรมสิทธิ์  โดยการครอบครองปรปักษ์   ต้องมีพยานคนข้างเคียง  ผู้ใหญ่บ้าน  หรือบุคคลที่เกี่ยวข้องรู้เห็นเหตุการณ์  เป็นพยานยืนยันแน่นหนาถาวร ว่า พ่อแม่อาศัยอยู่ในฐานะเจ้าของ  ซึ่งคงไม่เรื่องง่ายนัก.....ขอแนะนำให้ใช้การเจรจาไกล่เกลี่ยประนีประนอม  โดยให้แม่ขอซื้อที่ดินจากย่า  ในราคาที่เหมาะสมตามท้องตลาด   และให้ย่าจดทะเบียนโอนให้   ถ้าไม่มีเงินจ่ายเป็นก้อน  ก็ขอผ่อนเป็นงวดๆ   โดยให้ย่าทำสัญญาจะซื้อจะขายไว้  เมื่อผ่อนหมด  ก็ให้ย่าจดทะเบียนโอนให้  น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด....ถ้าฟ้องร้องเรื่องการครอบครองปรปักษ์  ถ้าพยานไม่ชัดเจนเพียงพอ   คงถูกขับไล่ให้รื้อถอนอาคาร  และไม่มีสิทธิ์ขอค่ารื้อถอน  ตามที่คนส่วนใหญ่มักเข้าใจผิดว่า ขอค่ารื้อถอนได้  แต่ตามกฎหมายเจ้าของที่ดินไม่จำเป็นต้องจ่ายค่ารื้อถอน  ที่มีการยอมจ่ายค่ารื้อถอน   เป็นเพียงการยินยอมกันตามสัญญาประนีประนอม  เพื่อให้เรื่องจบลงด้วยดีเท่านั้น  ด้วยความปรารถนาดี ครับ