อย่างไรก็ตาม มีสถานการณ์หนึ่งที่ภาพลวงตาทางศีลธรรมไม่มีบทบาท นั่นคือเมื่อการตัดสินใจดำเนินไปอย่างเป็นประชาธิปไตย นี่อาจเป็นกรณีสำหรับการตัดสินใจของรัฐสภา แต่ก็ใช้กับคณะกรรมการของสโมสร บริษัท ฯลฯ ซึ่งหลายคนมีส่วนร่วมและตัดสินใจร่วมกัน ผลลัพธ์นี้ขัดแย้งกับทฤษฎีที่ได้รับการยอมรับในปัจจุบัน ซึ่งกล่าวว่าเราจะมีศีลธรรมน้อยลงเมื่อความรับผิดชอบในการตัดสินใจร่วมกันระหว่างคนหลายคน ปรากฏการณ์นี้เรียกว่า การกระจายความรับผิดชอบ เมื่อตัดสินใจอย่างเป็นประชาธิปไตย เราก็สามารถตำหนิ นิสัย คนอื่นได้เสมอ และการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเราเห็นแก่ตัวมากขึ้นเมื่อความรับผิดชอบในการตัดสินใจกระจายไปในหมู่คนหลายคน อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ของเราไม่สนับสนุนแนวคิดที่ว่าผู้คนกลายเป็น มีศีลธรรมน้อยลงเมื่อต้องตัดสินใจเช่นนั้น อันที่จริง กลับตรงกันข้ามเลยทีเดียว ในการศึกษา Kajsa Hansson และเพื่อนร่วมงานของเธอได้ทำการทดลอง 3 แบบ ซึ่งผู้เข้าร่วมต้องเลือกว่าจะบริจาคหรือเรียกร้องเงิน ในการทดลองบางอย่าง การตัดสินใจเป็นแบบประชาธิปไตยระหว่างผู้เข้าร่วมหลายคน ในส่วนอื่น ๆ ผู้เข้าร่วมดำเนินการเป็นรายบุคคล ผลปรากฏว่าไม่เห็นพฤติกรรมเห็นแก่ตัวเลย พวกเขาแสดงให้เห็นว่าผู้คนมีแนวโน้มที่จะใจกว้างมากขึ้นในสถานการณ์นี้