ทางเดิน

        ในเมื่อเจตนาของยาย  ให้มีที่ดินเว้นว่างไว้  เป็นทางเดิน  ถ้ามีการใช้เป็นทางเดินเรื่อยมา  ก็อาจเข้าข่ายเป็นการสละให้เป็นทางสาธารณะโดยปริยาย  จึงเรียกที่ดินที่อุทิศให้เป็นทางเดินคืนไม่ได้......แต่ถ้าทายาทยังติดใจ  ไม่ต้องการสละให้เป็นทางสาธารณะ  ก็ต้องใช้สิทธิฟ้องร้อง โต้แย้งต่อศาล  ส่วนเรื่องเวลาคงไปกำหนดแน่นอนไม่ได้   ถ้ามีการโต้แย้งว่า อุทิศเป็นที่สาธารณะแล้ว  ก็ต้องนำพยานหลักฐานมานำสืบหักล้างกัน คดีอาจข้ามเดือนข้ามปี ก็ได้....ตามข้อเท็จจริง  ถือว่ายายมีวิสัยทัศน์กว้างไกลที่น่ายกย่อง  ที่แบ่งที่ดินให้ลูกๆแล้ว ยังมีการเว้นที่ไว้เป็นทางเดิน ส่วนพี่ชายคนโต  ก็สานต่อแนวคิดของยาย  ด้วยการทำถนนให้สะดวกขึ้น  ซึ่งย่อมทำให้ที่ดินของลูกๆที่ยายแบ่งให้นั้น มีมูลค่าเพิ่มสูงขึ้น  ถ้าทายาทยอมรับตามเจตนาของยาย น่าจะผลดีมากกว่าผลเสีย  ครับ

แนวคำพิพากษาศาลฎีกา เทียบเคียง...

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2086/2526

   ที่ดินในโฉนดส่วนหนึ่งจำเลยยอมให้ผู้ใหญ่บ้านใช้ทำเป็นถนนและประชาชนใช้สอยตลอดมาโดยจำเลยมิได้หวงห้ามหรือสงวนสิทธิ แสดงว่าจำเลยอุทิศที่ดินส่วนที่เป็นถนนให้เป็นทางสาธารณะที่ดินส่วนนั้นจึงเป็นถนนสาธารณะประโยชน์โดยจำเลยไม่จำต้องไปจดทะเบียนยกให้ต่อพนักงานเจ้าหน้าที่จำเลยไม่มีสิทธินำที่ดินส่วนนั้นมาขายให้โจทก์