เขากล่าวว่าสัตว์ทะเลขนาดใหญ่บางสายพันธุ์ เช่น ปลาฉลามบาสกิงที่กินแพลงก์ตอน สามารถรักษาการเชื่อมต่อทั่วโลกได้ แต่สปีชีส์ขนาดเล็กที่อาศัยอยู่ใกล้ก้นทะเลและในน้ำตื้นอาจขาดการแลกเปลี่ยนทางพันธุกรรมระหว่างน้ำลึกในระยะทางน้อยกว่า 100 กม. ผลกระทบของอุปสรรคในการเชื่อมต่อยังขึ้นอยู่กับระบบนิเวศวิทยาของสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดด้วย เราพบว่าปัจจัยทางนิเวศวิทยา ปลาฉลาม รวมถึงที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตชนิดต่างๆ ความลึกที่พวกมันสามารถดำน้ำได้ และขนาดลำตัวของมันคือตัวบ่งชี้ที่ดีสำหรับความสามารถในการเคลื่อนที่ข้ามสิ่งกีดขวางที่อาจเกิดขึ้น นายเฮิร์ชเฟลด์กล่าว เขากล่าวว่าการศึกษาความเชื่อมโยงของประชากรอีลาสโมแบรนช์และสัตว์ทะเลโดยทั่วไป เป็นศูนย์กลางของการประมงและการจัดการอนุรักษ์