แฮร์รี่ พอตเตอร์กับนักโทษแห่งอัซคาบัน (2547) เช่นเดียวกับ เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ ก่อนหน้านั้น ซีรีส์แฮร์รี่ พอตเตอร์ไม่ได้เป็นเพียงชุดหนังสือสำหรับเด็ก แต่เป็นเหตุการณ์ทางวรรณกรรมที่เปิดเผย เหตุการณ์สำคัญพอ ๆ กับการเปิดตัวหนังสือคือการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ ในบรรดาภาพยนตร์ทั้งแปดเรื่อง ผลงานการกำกับของ Alfonso Cuaron ถือเป็นผลงานที่ดีที่สุด นั่นต้องขอบคุณในส่วนของเนื้อหา หนังสือเล่มที่สามของ JK Rowling ดำเนินเรื่องเร็วและมีโครงเรื่องที่หนักหน่วง และเหมาะกับการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ ด้วยการแนะนำของผู้คุมวิญญาณ มันยังส่งสัญญาณถึงการเปลี่ยนแปลงด้านมืดในโครงเรื่อง ซึ่งคัวรอนจัดการกับความวิจิตรงดงามของภาพ ความลับของ NIMH  (1982) ฝึกทักษะเด็ก  สำหรับผู้ที่มองว่าดิสนีย์ร่าเริงเกินไป ในช่วงทศวรรษที่ 80 มีดอน บลัธ นักสร้างแอนิเมเตอร์ ซึ่งเป็นอดีตผู้อุปถัมภ์ของดิสนีย์ ซึ่งก่อตั้งบริษัทแอนิเมชั่นทางเลือกที่มืดมนกว่าเดิม ภาพยนตร์เรื่องแรกของเขาคือการดัดแปลงจากหนังสือที่ได้รับรางวัลเรื่อง Mrs Frisby and the Rats of NIMH โดย Robert C OBrien ซึ่งหนูทุ่งผู้เป็นหม้ายต้องหาทางเคลื่อนย้ายลูกชายที่ป่วยหนักของเธอก่อนจะถึงเวลาไถนา เป็นแนวดาร์คแฟนตาซีที่เต็มไปด้วยเวทย์มนต์และเวทมนตร์ และความรู้สึกถึงอันตรายที่สัมผัสได้