การสำรวจผู้ป่วยและการศึกษาทางระบาดวิทยาในหัวข้อนี้บ่งชี้ว่าการเกิดโรคที่เกี่ยวข้องกับสัตว์เลี้ยงโดยรวมอยู่ในระดับต่ำ 1 , 8เนื่องจากไม่มีญาติของเชื้อโรคที่สามารถรายงานได้และปัจจัยแทรกซ้อน (เช่น เส้นทางการสัมผัสที่ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง การหลุดออกโดยไม่แสดงอาการบ่อยของสัตว์เลี้ยง)  สัตว์เลี้ยง จึงไม่ทราบสัดส่วนของโรคในมนุษย์ที่เกิดจากสัตว์เลี้ยง และความถี่ที่รายงานของการติดเชื้อดังกล่าวมีแนวโน้ม ประเมินต่ำไป กระนั้น การสัมผัสสัตว์เลี้ยงยังถูกระบุว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคต่างๆ โดยมีกรณีศึกษาและข้อมูลการพิมพ์ระดับโมเลกุลที่สนับสนุนแหล่งที่มาของแบคทีเรียจากสัตว์เลี้ยง (เช่น Campylobacter , Salmonella ) เชื้อรา (เช่น dermatophytes )ปรสิต(เช่นToxoplasma กอนดี) และไวรัสก่อโรค (เช่น ลิมโฟไซติก choriomeningitis ไวรัส) 6 , 9 – 12แม้ว่าโดยทั่วไปแล้วสัตว์เลี้ยงจะไม่แพร่โรคที่เกิดจากสัตว์ขาปล้องสู่คนโดยตรง (เช่น Lyme borreliosis, ehrlichiosis, anaplasmosis) แต่พวกมันกลับนำพาหะนำโรคจากสัตว์สู่คน เช่น เห็บและหมัด มาสู่คน ซึ่งอาจทำให้เพิ่มโรคได้ เสี่ยง.