1.ถ้าคุณไปทำร้ายร่างกายเขา...เขาก็สามารถแจ้งความเอาผิดคุณได้ ซึ่งจะมีความผิดมากน้อยแค่ไหนก็คงแล้วแต่ร่องรอยที่เกิดจากการทำร้าย....

2.ถ้าคุณทำร้ายเขาจริงมีบาดแผลหรือร่องรอยชัดเจนและเขายืนยันจะเอาผิดคุณ ....คุณก็คงรอดยากครับ.....แต่คดีทำนองนี้เท่าที่พบเห็นตำรวจมักไม่อยากทำคดีมากนัก  ส่วนใหญ่มัก ว่ากล่าวตักเตือนและปล่อยตัวไป แต่ถ้ามีบาดแผลฉกรรจ์หรือเจ้าทุกข์ยืนยันเอาเรื่องคุณก็คงรอดยากเช่นกัน

3.โดยหลักคดีอย่างนี้ยอมความกันไม่ได้แต่ทางปฏิบัติมักมีการยอมความกันเสมอ

-ผมดูๆเหมือนคุณถามมาแบบไม่จริงจังอะไร...ล้อเล่นหรือเปล่า

ผมไม่ล่อเล่นนะครับเรื่องจริง

ผมทำจริงแล้วทำหลายครั้งแล้วด้วยแต่ก็เหมือนเดิมกันทุกครั้งครับดีกันเหมือนเดิมทะเลาะกันตามปรกติครับเรายังเด็กทั้งคู่ด้วยครับผมโกรธง่ายครับแต่หายเร็วแต่แฟนซิครับน่าจะเก็บความโกรธเอาใว้มากกว่า   เพราะตอนที่กลับมาดีกัน(หลังทะเลาะ) ผมก็ไม่คิดอะไรแล้วแต่ในใจแล้วผมไม่รู้แฟนคิดอย่างไรบ้างครับผมก็สงสารแฟนเมือนกันนะครับที่ทำให้แฟนเจ็บตัวครับ

เท่าที่ผมทำมาผมรู้สึกว่าผมทำให้แฟนเจ็บตัวมากแต่ผมคิดเสมอว่าแฟนเค้าคงจะเจ็บใจที่ผมทำเค้าเจ็บจากลักษณะภายนอกตัวไปไม่มีอาการที่บงบอกว่าแฟนจะโกรธผมมากเพราะเมื่อดีกันก็รักกันเป็นปกติทุกอย่างครับ

ส่วนร่องรอยที่ฟกช้ำนั้นไม่มีแล้วครับผมได้มีการใส่ยาให้ด้วยทุกครั้งความโกรธเกิดจากความขีโมโหของผมครับผมยอมรับครับ

สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณมากครับที่ให้คำแนะนำและให้คำปรึกษาครับ

สมพร

ไม่ทราบว่าคุณเป็นประเภทซาดิสต์หรือเปล่า ต้องให้เจ็บก่อนถึงจะมีความสุข คนที่โดนทำร้ายร่างกาย เขาคงไม่อยากให้คุณมาดูแลบาดแผลให้เขาเท่าไรนักหรอก สู้คุณดูแลจิตใจและร่างกายเป็นผู้คุ้มครองเขาจะดีเสียกว่า ถ้าคุณหัดควบคุมอารมณ์ตนเองได้ การทะเลาะเบาะแว้งก็คงจะไม่เกิดบ่อยและการทำร้ายร่างกายกันก็คงไม่น่าจะเกิด ลองหัดยับยั้งอารมณ์ตัวเองเอาไว้บ้าง แล้วปัญหาที่คุณเอามาถามก็คงไม่เกิดกับคุณแน่