-ไม่ทราบว่าคุณ  นศ. ไปได้ความคิดแบบนี้มาจากไหนจึงมาสรุปว่าคนระดับชั้นกลาง/ล่าง...นิยมระงับข้อพิพาทกันนอกศาล.....

-คุณครับการระงับข้อพิพาทใช่ว่าจะมีกันเฉพาะข้างนอกศาลเท่านั้นแม้ในศาลก็มีการให้คู่ความเจรจาประนีประนอมยอมความกันและกฎหมายให้ศาลพิพากษาไปตามนั้น.....หลักการนี้มีกฎหมายรองรับไว้ให้สามารถทำได้..คุณไปศึกษาดูได้จากประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 138...หลักการนี้จึงใช้ได้กับประชาชนทุกหมู่เหล่าไม่ได้แบ่งแยก ว่าจะใช้กับชนระดับใดระดับหนึ่งเท่านั้น..คุณไปดูที่ศาลได้เขามีห้องประนีประนอมของคู่ความอยู่...

-ขอถามทีเถอะครับชนระดับกลางระดับล่างคุณเอาอะไรมาแบ่งแยกไม่ทราบ  เท่าที่ผมทราบคนไทยทุกคนมีสิทธิเสรีภาพเท่าเทียมกันไม่ใช่หรือ  คำว่าไฮโซ เป็นคำยกยอปอปั้นให้คนลืมตัวบางกลุ่มหลงระเริงหรอก..ที่แท้ก็คนเหมือนกัน.. ขออภัยที่พูดเรื่องจริง...

ถ้าดูจากคำถาม คุณทำหัวข้อทางวิชาการอะไรอยู่หรือเปล่าครับ

 คำถาม - เพราะเหตุใดการระงับข้อพิพาทนอกศาลจึงได้รับความนิยมจากชนชั้นกลาง/ชนชั้นล่างมากกว่าการพิจารณาภายในศาล
-อย่างที่ท่านผุ้เฒ่าบอกว่าการที่จะจัดแบ่งระดับชนชั้น ดูได้ยาก  แต่ถ้าจะดุจากสภาพเศรษฐกิจและการศึกษาหรือตำแหน่งหน้าที่แล้ว เหตุที่มีการระงับข้อพิพาทนอกศาล มากกว่าจะใช้การพิจารณาในศาล เป็นเพราะปัจจัยหลายอย่างเป็นตัวกำหนด เช่น ค่าใช้จ่ายในการเป็นคดีความ กับเป็นข้อพิพาทก่อนเป็นคดีความก็ต่างกัยฃนมากแล้ว  วิธีการดำเนินการข้อมีข้อยุ่งยากต่างกัน  อีกทั้งระยะเวลาในการดำเนินการก็ต่างกัน  ในทางแพ่งคนที่มีมีสภาพทางเศรษฐกิจ หรือมีข้อพิพาททางเศรษฐกิจ เท่านั้นแหละครับที่อยากใช้วิธีทางศาล เนื่องจากมีปัจจัยสนับสนุนที่พร้อมกว่า  หากเป็นคนทำงานหรือหาเช้ากินค่ำ( ตามความหมายของคนชนชั้นกลาง/ชนชั้นล่าง ของคุณ ) คงไม่ยากเอาเวลาทำมาหากิน ไปเป็นคดีความกัน  ซึ่งการประนีประนอมนอกศาลมีทางออกร่วมกัน ก็คงจะดีกว่าต้องเป็นความกันในศาลนะครับ  และมันไม่ใช่เป็นความนิยม แต่เป็นความพึงพอใจของคนทุกชนชั้นละครับ เพราะหากจะถามว่าผลสุดท้ายของการตกลงกันเองกับรอระยะเวลาให้ศาลมีคำพิพากษาตัดสินคดี ผลที่ไม่ต่างกันมากนักคนก็ต้องยอมจบเร็วมากกว่าต้องรอนะครับ