ดิฉันมีชื่อว่า นางสาว ดี เป็นลูกสาวของครอบครัวที่ยึดมั่นในจริยธรรมและศีลธรรม พ่อแม่อบรมเลี้ยงดูดิฉันให้อยู่ในกรอบ ในวัยเรียนให้เข้าเรียนในโรงเรียนสตรีล้วน เลิกเรียนแล้วให้กลับบ้าน ห้ามไถลไปไหนเป็นอันขาด ถ้าดิฉันอยากไปเที่ยวข้างนอกบ้างก็ให้ไปกับคนในครอบครัวเท่านั้น แต่ใครเล่าจะคิดว่าต่อมาดิฉันจะต้องมาพบเจอวิบากกรรมของชีวิตทำให้พิการ แต่ดิฉันพยายามต่อสู้ชีวิต ต่อสู้กับโรคร้าย การเห็นคุณค่า ในตนเอง การพยายามทำชีวิตของตัวเองให้ดีไม่เป็นภาระครอบครัวและสังคม ..........ทำทุกๆวันของวันนี้ให้เป็นวันที่ดีที่สุด ทำให้ดิฉันไม่มีเวลาคิดเรื่องการมีแฟน การสร้างครอบครัว เพราะดิฉันมีความคิดว่า การรู้จักเป็นผู้ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน รู้จักการดูแลเอาใจใส่ ห่วงใยต่อเพื่อนมนุษยชาติโดยรวม รักชาติ รักสิ่งแวดล้อม รักในการที่จะทำงานเพื่อประโยชน์แก่สาธารณะ และรักที่จะปฏิบัติกิจกรรมการกุศล ที่เป็นประโยชน์ต่อทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต เป็นสาระสำคัญมากกว่าจึงทำให้ดิฉัน ครั้งแรกที่ดิฉันออกสู่สังคมคนพิการ ได้เจอข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านหนึ่งมารู้จักด้วยหลังจากผ่านงานนี้ไป ข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนี้ก็โทรมาคุยขอความรู้ดิฉันและให้ดิฉันช่วยงานคนพิการเนื่องข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนี้อยู่ต่างจังหวัด ระหว่างที่ดิฉันคุยทางโทรศัพท์ดิฉันคิดเรื่องงานเท่านั้นและไม่คิดว่าการคุยทางโทรศัพท์ไม่ได้พบหน้ากันจะเป็นที่มาของกลลวงของข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนี้ให้ดิฉันไปชมงานคนพิการต่างจังหวัดเพื่อเรียนรู้วิถีชีวิตคนพิการต่างจังหวัดและกระทำการลวนลามอนาจารและคุกคามทางเพศได้ หลังจากดิฉันเกิดเรื่องไม่ทราบว่าต้องทำอย่างไรต่อ กว่าจะยกจิตใจขึ้นได้หลังจากรู้จักมูลนิธิแห่งหนึ่งพาไปแจ้งความหลังเกิดเรื่องไปแล้วหลายเดือน ตอนนี้กลายเป็นคดีก่อความเดือดร้อนจากข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนั้น ข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนั้นปฏิเสธ ดิฉันมีหลักฐานเสียงตอนที่ถูกข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนั้นลวนลามอนาจารและจม.ที่ให้ดิฉันถอนแจ้งความแต่ตำรวจไม่ยอมให้หลักฐานสองอย่างนี้เข้าสำนวนอ้างว่าไม่เกี่ยวกับคดีนี้
คดีนี้อาจถูกยกฟ้องจากอัยการ ไม่ทราบทำยังไงต่อไปข้อ ๑
ข้อ๒. ตอนนี้ข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนี้ยังโทรมาแต่ดิฉันไม่รับโทรศัพท์ แต่จะทำยังไงให้ข้าราชการชายพิการระดับสูงท่านนี้ไม่มาคุกคามดิฉันเด็ดขาด
ข้อ ๓. เคยไปขอคำปรึกษาและขอความช่วยเหลือประชาชนทางกฎหมายแห่งหนึ่งแต่เจ้าหน้าที่แนะนำทำนองว่าให้ดิฉันไม่ควรต่อสู้เพื่อความถูกต้องชอบธรรมเรื่องนี้ ซึ่งดิฉันกลับออกมาด้วยความงงว่า เจ้าหน้าที่เรียนรู้กฎหมายกลับไม่รู้จักบังคับใช้กฎหมายให้ดีที่สุด , เจ้าหน้าที่ท่านนั้นคิดว่าเรื่องนี้เป็นคดีลหุโทษจึงไม่สนใจ และหรือ ที่สำคัญคือเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของตัวเองจึงไม่เห็นความสำคัญที่จะต่อสู้เพื่อความถูกต้อง ทั้งที่เจ้าหน้าที่ทางกฎหมายทราบดีว่า กฎหมายมีไว้เพื่อความระเบียบเรียบร้อยความสงบสุขของสังคม ไม่มีสิทธิไปละเมิดผู้อื่นโดยที่ผู้อื่นไม่เต็มใจ
ข้อ๔.ช่วยแนะนำวิธีต่อสู้เรื่องนี้เพื่อความถูกต้องชอบธรรม และให้สังคมรับรู้อย่างไรไม่ให้ผู้หญิงอื่นตกเป็นเหยื่อได้อีก จักขอบคุณยิ่งนัก