ข้อ ๑.ตอนคุณไปทำพิธีหมั้น .. มีการให้ของหมั้นหรือยัง ? ถ้ายัง ก็ถือว่า สัญญาหมั้นยังไม่เกิดนะ

ถ้ามีการให้ของหมั้นแล้ว แม้จะเล็กน้อย ..สัญญาหมั้นนี้ก็สมบูรณ์ เพราะพ่อแม่ของหญิงเขาให้ความยินยอมแล้วนะ

หากต่อมาคุณไม่ยอมแต่งงาน .. ฝ่ายหญิงก็จะริบของหมั้นและมีสิทธิเรียนค่าทดแทนหรือค่าเสียหายจากคุณได้

ข้อ ๒. คดีพรากผู้เยาว์อายุกว่า ๑๕ ปี โดยผู้เยาว์ไม่ยินยอม .. ไม่ใช่ความผิดยอมความได้นะ ..

ข้อ ๓.การฟ้องคดีแพ่ง ไม่ผูกพันกับคดีอาญานะ .. ไม่ใช้อายุความอย่างเดียวกันนะ

ข้อ ๔. ต้องไปดูหลักวินัยของส่วนราชการของคุณว่ามีโทษแค่ไหนในกรณีนี้ เพราะแต่ละส่วนราชการก็ไม่เหมือนกันนะ

ข้อ ๕. ขอให้คุณให้รายละเอียดเพิ่มเติมว่า ตอนนี้มีการฟ้องคดีอาญาแล้วหรือยังนะ ส่วนคดีแพ่งให้ดูคำตอบข้อ ๑ นะ

1.  การหมั้นเป็นโมฆะเพราะหญิงอายุไม่ถึง 17 ปี( ม.1435)

2. คุณได้ข้อมูลมาคลาดเคลื่อน   คดีไม่สามารยอมความกันได้.......เว้นแต่คุณจะยอมชดใช้เงินจนฝ่ายหญิงพอใจ  เขาอาจไม่ติดใจเอาความ  และร้อยเวรเจ้าของคดีก็กล้าเสี่ยงปิดคดีไปเฉยๆคุณก็อาจรอดไปได้  แต่คงต้องใช้เงินมากพอสมควร..

3. เรื่องขาดอายุความอย่าเพิ่งไปคิดเลยครับ เพราะอายุความเป็น 20 ปี เรื่องรอคอยวันหมดอายุความจึงเป็นการเสี่ยง.....ควรหาทางเจรจาประนีประนอมกับฝ่ายหญิงน่าจะปลอดภัยกว่าครับ

4.  ถ้าเอาเรื่องทางวินัยมาเกี่ยวข้องคุณยิ่งลำบากครับ เพราะถ้าผลการสอบสวนว่าคุณประพฤติตนไม่เหมาะสมอาจถูกให้ออกได้ง่ายๆ   และโทษทางวินัยมักไม่มีอายุความ  ถ้าฝ่ายหญิงเล่นงานคุณทางวินัยคุณคงลำบากแน่นอน

5. เอาแค่พรากผู้เยาว์คุณก็คงลำบากไม่น้อย

คำแนะนำ   ควรหาบุคคลที่น่าเชื่อถือไปคุยตกลงเจรจากับฝ่ายหญิงเพื่อหาทางยุติปัญหาโดยเร็ว ถ้าสามารถเจรจาต่อรองกับฝ่ายหญิงได้สำเร็จ  เรื่องทางคดีน่าจะไม่มีปัญหา....และคุณควรมีความจริงใจต่อเด็ก...เมื่อพลาดพลั้งทำตราบาปแก่เด็กควรรับผิดชอบโดยการยกย่องเลี้ยงดูให้เป็นภรรยาที่ถูกต้อง  อย่าได้มองเห็นผู้หญิงเป็นเครื่องเล่นหรือแค่ทางผ่าน   จริงอยู่ด้วยปัญญาและความรู้ของคุณอาจหาทางเอาตัวรอดจากคดีนี้ได้ไม่ยากนัก....   แต่โปรดเชื่อเถอะคุณไม่มีทางหนีกรรมพ้น.....

คุณก็รับผิดชอบเธอ หมั้น แต่งให้เรียบร้อย โดยเรื่องสินสอดบอกเขาไปว่ามีไม่มาก มีเท่าที่มี หาให้ได้เท่านี้ แต่รักลูกสาวคุณจริง รักจริงหวังแต่ง อนาคตสบาย ยกลูกสาวให้เถอะ ดีกว่าเอาความเสียทั้งคู่ ขายขี้หน้าทั้งสองฝ่าย ปรองดองกันดีกว่า

คดีนี้ มีทางเดียวที่จะยุติได้คือ ประนีประนอมเอาน้ำเย็นเข้าลูบ

ข้อเพิ่มเรื่องวินัยนะครับ  คือถ้าเราเป็นข้าราชการแล้วไปต้องหาคดีอาญา เมื่อมีผู้ร้องต่อผู้บังคับบัญชาเรา เราก็คงต้องถูกตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัย ข้อเท็จจริงของคุณ น่าจะเข้าข่ายผิดวินัยฐานประพฤติชั่ว แต่จะร้ายแรงหรือไม่ ต้องดูว่าราชการเสียหายมากน้อยเพียงไร  ทั้งนี้ผลการสอบวินัยอาจจะไม่อิงผลคดีอาญาก็ได้ เช่น ผลคดีอาญาถึงที่สุดแล้วคุณไม่ผิด คุณก็อาจจะถูกสอบสวนในทางมีพฤติกรรมมัวหมอง ไม่เหมาะแก่การปฏิบัติราชการก็เป็นได้ แต่หากผลคดีอาญาถึงที่สุดว่าคุณผิด แม้จะรอลงอาญาไว้ คณะกรรมการฯ ก็จะนะผลคดีรวมเข้ากับสำนวนการสอบสวน เสนอโทษทางวินัยต่อผู้บังคับบัญชาเราได้  (ต้องดูว่าเขาตั้งคณะกรรมการสอบสวยวินัยร้ายแรงหรือไม่ร้ายแรงด้วย เพราะมีผลกับการลงโทษ หากร้ายแรงก็มีโทษอยู่ 2 ประการ คือ ไล่ออก และอย่างต่ำคือปลดออกครับ) ท้ายนี้ขอให้แคล้วคลาดปลอดภัยนะครับ

มาตรา 283ทวิ ผู้ใดพาบุคคลอายุเกินสิบห้าปีแต่ยังไม่เกินสิบแปดปี ไปเพื่อการอนาจาร แม้ผู้นั้นจะยินยอมก็ตาม ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน ห้าปี หรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคแรกเป็นการกระทำแก่เด็กอายุยังไม่ เกินสิบห้าปี ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินเจ็ดปี หรือปรับไม่เกิน หนึ่งหมื่นสี่พันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
ผู้ใดซ่อนเร้นบุคคลซึ่งถูกพาไปตามวรรคแรกหรือวรรคสอง ต้องระวาง โทษตามที่บัญญัติในวรรคแรกหรือวรรคสอง แล้วแต่กรณี
ความผิดตามวรรคแรกและวรรคสามเฉพาะกรณีที่กระทำแก่บุคคลอายุ เกินสิบห้าปี เป็นความผิดอันยอมความได้
หมายเหตุ เพิ่มโดย พ.ร.บ. แก้ไขเพิ่มเติม ประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 14) พ.ศ. 2540

หมวด9 อายุความ
มาตรา 95 ในคดีอาญา ถ้ามิได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิด มายังศาลภายในกำหนดดังต่อไปนี้ นับแต่วันกระทำความผิดเป็นอัน ขาดอายุความ
(1) ยี่สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษประหารชีวิต จำคุก ตลอดชีวิต หรือจำคุกยี่สิบปี
(2) สิบห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าเจ็ดปีแต่ ยังไม่ถึงยี่สิบปี
(3) สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าหนึ่งปีถึงเจ็ดปี
(4) ห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าหนึ่งเดือนถึง หนึ่งปี
(5) หนึ่งปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งเดือน ลงมาหรือต้องระวางโทษอย่างอื่น
ถ้าได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลแล้ว ผู้กระทำ ความผิดหลบหนีหรือวิกลจริต และศาลสั่งงดการพิจารณาไว้จนเกิน กำหนดดังกล่าวแล้วนับแต่วันที่หลบหนีหรือวันที่ศาลสั่งงดการพิจารณา ก็ให้ถือว่าเป็นอันขาดอายุความเช่นเดียวกัน
มาตรา 96 ภายใต้บังคับ มาตรา 95 ในกรณีความผิดอันยอมความ ได้ถ้าผู้เสียหายมิได้ร้องทุกข์ภายในสามเดือนนับแต่วันที่รู้เรื่องความ ผิดและรู้ตัวผู้กระทำความผิด เป็นอันขาดอายุความ มาตรา 97 ในการฟ้องขอให้กักกัน ถ้าจะฟ้องภายหลังการฟ้อง คดีอันเป็นมูลให้เกิดอำนาจฟ้องขอให้กักกัน ต้องฟ้องภายในกำหนด หกเดือนนับแต่วันที่ฟ้องคดีนั้น มิฉะนั้น เป็นอันขาดอายุความ

ต่อคำถามข้อ 2.จากข้อกฎหมายที่ยกมาข้างต้นนั้น ขอถามอีกครั้งครับว่า ถ้าเวลาเกิน 3 เดือนไปแล้ว คดีจะขาดอายุความไหมครับ เพราะเป็นคดีที่ยอมความกันได้

ขอขอบคุณทุกท่านที่กรุณาให้ความรู้แก่ผมครับ

แฟนหนูไปกับเพื่อนเเล้ว คนในกลุ่มโดนจับ เพราะรถคันที่เพื่อนแฟนขับไปมีคดีอะไรก็ไม่รู้ค่ะ

เขาก็โดนกันทั้งกลุ่มค่ะ แล้วคนที่ขับไป

เขาไปคนเดียวและรถคันที่เขาขับไปไม่ใช่ของเขา

แต่เป็นของเพื่อนอีกคนหนึ่ง ตำรวจเลยจับทั้งกลุ่ม

หนูอยากทราบว่าแฟนหนูผิดหรือเปล่าและถ้าเขาผิดควรทำอย่างไรดีค่ะ

กลุ้มมาก

หนูเป็นความเห็นที่6 หนูลืมถามอีกอย่างค่ะคดีที่เขาโดน คดีอาญา มต.95

เลยอยากทราบว่ามันอะไรค่ะ ทำผิดอะไรบ้างจึงโดนข้อหานี้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ผมเป็นข้าราชการแต่ได้ไปกู้เงินนอกระบบเขามาใช้ตอนนี้ติดหนี้ประมาณสามแสนบาทยังไม่มีเงินจะจ่ายให้ได้ขอผลัดผ่อนเขาอยู่แต่ทางเจ้าหนี้บอกว่าจะฟ้องเราอย่างนี้ผมจะผิดวินัยข้าราชการหรือเปล่าครับ?