-คำถามค่อนข้างกว้างเกินไป...ไม่ทราบว่าต้องการทราบในประเด็นไหน....

-ปรกติการการทำสัญญาต่างๆมักดำเนินการตามแนวทางของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เรื่องนิติกรรมและสัญญา....ต่อมาเกิดกระแสในสังคมว่ามีสัญญาเป็นจำนวนมากที่คู่สัญญาที่มีฐานะด้อยกว่าในสังคมถูกเอารัดเอาเปรียบ  จึงมีการยกร่าง "พรบ.ข้อสัญญาอันไม่เป็นธรรมขึ้น"..ดังเหตุผลของการยกร่าง   พรบ.ว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 ที่ขอยกมาดังนี้

-"เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจาก หลักกฎหมายเกี่ยวกับนิติกรรมหรือสัญญาที่ใช้บังคับอยู่มีพื้นฐานมาจากเสรีภาพ ของบุคคล ตามหลักของความศักดิ์สิทธิ์ของการแสดงเจตนา รัฐจะไม่เข้าแทรกแซง แม้ว่าคู่สัญญาฝ่ายหนึ่งได้เปรียบคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่ง เว้นแต่จะเป็นการต้องห้าม ชัดแจ้งโดยกฎหมายหรือขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน แต่ในปัจจุบัน สภาพสังคมเปลี่ยนแปลงไป ทำให้ผู้ซึ่งมีอำนาจต่อรองทางเศรษฐกิจ เหนือกว่าถือโอกาสอาศัยหลักดังกล่าวเอาเปรียบคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่ง ซึ่งมีอำนาจ ต่อรองทางเศรษฐกิจด้อยกว่าอย่างมากซึ่งทำให้เกิดความไม่เป็นธรรมและไม่ สงบสุขในสังคม สมควรที่รัฐจะกำหนดกรอบของการใช้หลักความศักดิ์สิทธิ์ของการ แสดงเจตนาและเสรีภาพของบุคคล เพื่อแก้ไขความไม่เป็นธรรมและความไม่สงบสุข ในสังคมดังกล่าว โดยกำหนดแนวทางให้แก่ศาลเพื่อใช้ในการพิจารณาว่าข้อสัญญา หรือข้อตกลงใดที่ไม่เป็นธรรม และให้อำนาจแก่ศาลที่จะสั่งให้ข้อสัญญาหรือข้อตกลง ที่ไม่เป็นธรรมนั้นมีผลใช้บังคับเท่าที่เป็นธรรมและพอสมควรแก่กรณี จึงจำเป็นต้อง ตราพระราชบัญญัตินี้ขึ้น"
--โดยสรุป...การทำสัญญาของคู่สัญญายังคงยึดหลักการในเรื่องนิติกรรมและสัญญาของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แต่เพิ่มเติมเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมมากขึ้นจึงมี พรบ.ว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม มาช่วยเสริมเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมมากขึ้น..

--แนะนำให้ศึกษา  พรบ. ว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 ซึ่งมีเพียง 15 มาตรา คงทำให้คุณพอมองเห็นความแตกต่างกันว่ามีอย่างไรหรือไม่....ค้นได้จาก  www.kodmai.com หมวด    ว.   ครับ