ลค.สั่งพิมพ์ผ้าขนาด 50*50 เซนติเมตร พิมพ์ 1 สี
ทางร้านจึงตอบราคาไปว่า 20 บาท
แต่เมื่อจะลงงานจริง เป็นงานหลายสี
และไม่ใช่ผ้าที่ทำตัวอย่างรอบแรก
ร้านจึงบอกราคาใหม่ที่ 50 บาท
ทางลค.บอกว่า เสนอราคาเจ้านายแล้ว จบแล้ว
ช่วยหน่อยนะคะ ลกหน่อย ขอเท่าเดิมได้มั้ย
ร้านจึงลดให้สุดๆที่ 40 บาท
ทางลค.ให้ทำใบเสนอราคา ใบแจ้งหนี้เข้าไป เพื่อจ่ายมัดจำ
โดยในเอกสารระบุว่า  งานขนาด 50*50
และทางลค.ให้เย็บให้ด้วย ในราคางานตลาดมากๆ
เพราะภาพที่ลค.ให้ดูตย.เป็นงานเย็บบ้านๆ
...
เดือน 6 เมื่อพิมพ์ชิ้นตัวอย่างให้ทางลค.ดู
ชิ้นงานนั้นไม่ได้มี ขนาด 50*50
ชิ้นงานมีรอยผ้าไม่สวย จากผ้าของลค.เอง
ลค.ตอบตกลง และสั่งพิมพ์ ทางโทรศัพท์
โดยตัวอย่างทั้งหมดอยู่ที่ลค.
...
เมื่อพิมพ์จบ ถึงขั้นตอนเย็บ
เย็บไปให้ดูตย. ลค.รับงานตัวอย่างเย็บไปแล้วบอกไม่สวย
ลค.นำตัวอย่างชิ้นใหม่ที่เย็บแบบหรูเลิศมาให้ดู
แล้วแจ้งว่าต้องการแบบนี้
ร้านจึงคืนงานให้ลค. ขอคิดแค่ค่าพิมพ์
ซึ่งมากกว่าค่ามัดจำที่ให้มา
...
ลค.รับผ้ากลับไปหนึ่งอาทิตย์
ลค.ขอให้ช่วยไปรับผ้ากลับมาเย็บ
เพราะหาที่เย็บไม่ได้
โดย ร้านต้องเปลี่ยนโต๊ะเย็บ ไปที่ราคาสูงขึ้น
เพื่องานจะสวยขึ้น แต่ร้านต้องรับผิดชอบส่วนต่างค่าเย็บเอง
...
เดือน7-เดือน9
เปลี่ยนไปเย็บร้านที่สอง
ลค.บอกไม่สวยอีกครั้ง
ทางร้านจึงคืนงานอีกครั้งทางไลน์
แต่ทางลค.แจ้งกลับมาว่าต้องใช้ด่วน ช่วยหน่อย
...
โดยทุกครั้งที่แก้งาน
ลค.แจ้งว่าจะจ่ายเฉพาะชิ้นที่เย็บสวยเท่านั้น
แต่ด้วยคำว่า ช่วยหน่อยๆๆๆ
...
ทางร้านจึงสั่งเย็บต่อ แล้วนำไปส่งส่วนหนึ่งตามที่รีบใช้
ลค.นำไปส่งมอบต่อ ให้ลค.ของลค.อีกที
...
ลค.แจ้งว่าที่ให้มา ยังเย็บไม่สวยอีกครั้ง
ทางร้านจึงคืนงานอีกรอบ
เพราะรับผิดชอบค่าเย็บไปหลักหมื่น
ก็ยังไม่สวย และทางค.ก็แจ้งว่าไม่จ่าย
...
และเหมือนเดิม ทางลค.ขอให้ช่วยเย็บต่อ
และก็วนลูป คำว่าเย็บไม่สวย ไม่จ่าย
จึงคืนงานอีกแล้ว
คราวนี้ ลค.บอกงานมีปัญหา
ลค.แจ้งว่า ผ้ามีรอย ทางลค.ไม่โอเคกับรอย
ให้ร้านแก้ปัญหานี้ ให้รับผิดชอบค่าผ้า
ร้านแจ้งลค.ว่า ผ้าของลค.เป็นรอยมาจากกระบวนการทอ
จากโรงงาน ไม่ใช่ความผิดร้าน
...
ทางลค.บอก โอเค เค้าไม่ว่าเรื่องรอยผ้าก็ได้
เค้าขอปฏิเสธรับของเพราะสินค้าไม่ 50*50
ซึ่งเราพยายาม อธิบายว่า เป็นธรรมชาติของผ้าลค.ที่จะพริ้วจนคุมขนาดได้ยาก
หรือถ้าทำได้ ก็ราคาหลายร้อยบาท
...
ซึ่งตย.ที่ลค.มีในมือก็ไม่ 50*50
ซึ่งงานที่ลค.นำไปใช้แล้วบางส่วนก็ไม่ 50*50
ซึ่งลค.มีผ้าในมือตั้งแต่เดือน6-เดือน9
แต่ลค.มาแจ้งไม่รับงานตอนเดือน 10
สาเหตุที่ร้านคิดคือ
ไม่มีใครรับเย็บ และ
ต้องการตัดปัญหาผ้ามีรอยของตัวเองออกไป
...
ทางร้านขอค่ามัดจำคืน
ในตอนแรก ร้านสู้ไม่ไหวจริงๆ กับลค.
ตอนนั้นเครียด และซึมเศร้าเข้ารพ.บำบัดกันเลย
ตอนนั้นไม่มีความรู้เรื่องกฎหมาย
โดนลค.แจ้งว่า ถ้าเราไม่คืน เค้าจะฟ้อง
เราจะเสียค่าทนายหลายแสนบาทให้เค้า
เราจะเสียชื่อร้านเรา เราจะทำครอบครัวอับอาย
เราต้องจ่ายทั้งหมดรวมทั้งค่าผ้าให้เค้าด้วย
ซึ่งถ้าฟ้องร้อง เราจะต้องเสียเกินห้าแสน
...
เราเลยบอกลค.จะรับผิดชอบจ่าย โดยขอแบ่งเป็นงวดๆ
เพราะ ร้านมีต้นทุนค่าตัด ค่าพิมพ์ ค่าเย็บ ที่เกินมัดจำไปเยอะมากๆ
แต่ลค.แจ้งว่าไม่มีนโยบายแบ่งจ่าย
...
ต่างคนต่างเงียบหายกันไป
ลค.หายไป 3 เดือน
ลค.ถามเมื่อไหร่จะจ่าย
ร้านบอกไม่จ่ายแล้ว เรามีค่าใช้จ่ายที่สูงกว่ามัดจำมาก
นึกว่าต่างคนต่างเจ็บ แยกย้ายกันไป
ทางลค.บอก ไม่สิ แล้วก็วางหูไป
...
เหมือนเดิม ลค.หายไป 9 เดือน
ลค.ติดต่อมาตามเงินอีกครั้ง
โดยที่ร้านบอกว่า ให้ฝ่ายกฎหมายติดต่อมาเถอะค่ะ
ทางเราก็นึกว่าต่างคนต่างเจ็บแยกย้าย
ทางลค.เค้าเปลี่ยนคนติดต่อมาเรื่อยๆนะคะ ไม่ซ้ำกัน
เหมือนต้องเริ่มเครียดใหม่ทุกรอบ
...
ถ้าเป็นคดีความขึ้นมา ร้านมีทางชนะคดีมั้ยคะ
แล้วถ้าเค้ายังไม่ฟ้อง เรื่องนี้มีอายุความมั้ยคะ
ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ จะสองปีแล้วค่ะ
...
ขอบคุณค่ะ