1.การหมั้นกฎหมายกำหนดว่าจะทำได้ต่อเมื่อ ชายและหญิงมีอายุ 17 ปี บริบูรณ์แล้ว หากฝ่าฝืนก็ตกเป็นโมฆะ และ กรณีที่เป็นผู้เยาว์ ก็ต้องได้รับความยินยอมจากบิดามารดา มิฉะนั้นตกเป็นโมฆียะ ส่วนคนเสมือนไร้ความสามารถนั้นที่กฎหมายกำหนดว่าต้องได้รับความยินยอมจากผู้พิทักษ์ก่อนซึ่งก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับทรัพย์เท่านั้น ก็มิได้กำหนดการหมั้นว่าต้องได้รับยินยอมของผู้พิทักษ์ก่อน ดังนั้น นาย ก. บุคคลเสมือนไร้ความสามารถ หมั้นกับ นางสาว ข. โดยไม่ขอความยินยอมจากผู้พิทักษ์ ได้

2.หากศาลยังไม่ได้สั่งให้ นาย ก.เป็นบุคคลไร้ความสามารถการบริจาค ซึ่งก็คือการให้ เป็นนิติกรรมอย่างหนึ่ง จะตกเป็นโมฆียะต่อ ขณะที่บริจาคนั้นนาย ก. จริตวิกลอยู่ และทางโรงพยาบาลผู้รับให้ก็ทราบว่า นาย ก. เป็นคนวิกลจริต

3.การทำสัญญาขายทรัพย์สินของผู้เยาว์นั้นผู้ใช้อำนาจปกครองต้องได้อนุญาตจากศาลก่อน  ส่วนสัญญาจะชื้อจะขายทรัพย์สินแล้วตกลงว่าจะโอนกรรมสิทธิ์เมื่อผู้เยาว์บรรลุนิติภาวะแล้ว มีฎีกาในเรื่องนี้แต่ผมจำไม่ได้ว่าศาลตัดสินว่าอย่างไร แต่โดยความเห็นของผมแล้วก็ไม่น่าจะทำได้ ซึ่งถ้าดูแล้วก็เป็นการหลีกเลี่ยงการขอนุญาตจากศาลนั้นเอง

   *หากผู้มีความรู้ท่านใดมีความเห็นเพิ่มเติม หรือ คำตอบของผมมีข้อผิดพลาดประการใดก็ช่วยเขียนมาบอกด้วยนะครับ เพราะจะได้ให้ท่านอื่นที่มาอ่านมีความรู้ความเข้าใจอย่างถูกต้อง              

                                  ขอขอบพระคุณครับ

เพิ่มเติมครับ         ตาม ข้อ 2.หากว่าศาลได้มีคำสั่งให้ นาย ก. เป็นบุคคลไร้ความสามารถแล้ว ก็ตกเป็นโมฆียะเลย