-1.หลักในการซักถามพยาน  คือ  เมื่อพยานสาบานตนแล้วศาลอาจเป็นผู้ซักถามพยานก่อน และฝ่ายอ้างพยานก็จะซักถามพยานภายหลัง    เมื่อฝ่ายอ้างพยานถามเสร็จ  อีกฝ่ายจะถามค้าน    และฝ่ายอ้างพยานจะถามติงอีกครั้ง....การซักถามพยานจะดำเนินไปตามหลักการนี้จนเสร็จสิ้นพยานที่แต่ละฝ่ายอ้างมา.....คงสรุปไม่ได้ว่าจะถามใครมากน้อยเพียงใด   

2.ต้องเบิกความด้วยวาจา ห้ามอ่านข้อความที่เขียนมา   เว้นได้รับอนุญาตจากศาล (ป.วิแพ่ง ม.113)

3.ถ้าฟ้องหย่าศาลคงไม่ถามถึงทรัพย์สิน  ศาลคงวินิจฉัยว่ามีเหตุอันควรหย่าหรือไม่

4. ถ้าจำเลยไม่มาศาลและศาลเชื่อว่ามีการส่งหมายให้ถูกต้องแล้ว   อาจให้พิจารณาลับหลังจำเลยได้

5.เรื่องเวลาคงกำหนดแน่นอนไม่ได้   การนำพยานพยานเข้าสืบได้มากน้อยเพียงใด  ต้องมีการยื่นบัญชีระบุพยานไว้ ไม่ใช่ปล่อยให้คู่ความนำสืบพยานได้เรื่อยเปื่อยแบบไม่มีที่สิ้นสุด   และพยานที่นำสืบต้องเกี่ยวกับประเด็นข้อพิพาทด้วย

-เรื่องกระบวนการในชั้นศาลเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์  คงจะอธิบายให้เข้าใจในที่นี้ให้เข้าใจแจ่มแจ้งคงลำบาก  แม้นักกฎหมายมืออาชีพที่คร่ำหวอดกับศาลมาชั่วชีวิต  ยังไม่วายจะพลาดและเสียมวยมามากต่อมากครับ