มีปัญหาปรึกษาครับ  ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า  จะนับว่าเป็นปัญหาทางกฎหมายหรือไม่  แต่ในความคิดส่วนตัว  คิดว่ามันเป็นการละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคลและเป็นการคุกคามทางเพศในอีกรูปแบบหนึ่ง  แต่ในด้านความรู้

ทางกฎหมายที่ไม่มีอยู่เลย  ก็ไม่สามารถหาคำตอบหรือทางออกว่า จะแก้ไขปัญหานี้ได้อย่างไรครับ

                เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ  มีน้องผู้หญิงหนึ่งคนทำงานอยู่ที่ปัตตานี แล้วได้รับการเล่าเรื่องราวให้ฟัง  บางครั้งโทรฯไปก็จะได้ยินเสียงแบบตื่นตระหนก   ซักถามได้ความว่า  มีเจ้าหน้าที่ผู้ชายที่เป็นลูกจ้างในตำแหน่งเจ้าพนักงานโสตฯ ซึ่งทำหน้าที่ดูแลอุปกรณ์อิเลคโทรนิค/ระบบเครื่องเสียงในหน่วยงาน  โทรฯก่อกวน  บางครั้งก็ทำเสียงกระเส่าแบบโรคจิต  บางครั้งก็ส่งข้อความอย่างว่ามาให้  เคยเล่าให้รุ่นพี่ในหน่วยงานบางคนฟัง  เค้าก็แค่เตือนให้ระวังตัว   เคยมีครั้งหนึ่งหลังเลิกงาน  เธอต้องเดินผ่านห้องประชุมเพื่อผ่านไปยังที่พัก   เธอก็ถูกผู้

ชายคนนั้นเปิดประตูออกมาแล้วฉุดดึงเข้าไปในห้องประชุม  ซึ่งในขณะนั้นไม่มีใครเพราะเป็นเวลากลางคืน   เธอตกใจครับ  แต่ยังพอมีสติที่จะพูดดีๆ  จนผู้ชายคนนั้นยอมปล่อยเธอกลับออกมา  หลังจากนั้นเธอต้องระวังตัวแจ แต่เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น  ผู้ชายคนนี้จะทำตัวแบบไม่มีอะไร  ส่วนใหญ่จะเป็นเวลากลางคืนครับ  ที่จะโทรฯมาทำเสียงแบบกระเส่าหรือส่งข้อความแบบอย่างว่ามาให้น้อง  ถามว่ารุ่นพี่ในหน่วยงานทราบแล้วไม่ทำอะไรเลยเหรอ?  แค่เตือนให้ระวังตัวครับ  แล้วบอกว่า “มันเป็นแบบนี้แหละ  ระวังตัวหน่อยแล้วกัน” เคยบอกให้แจ้งความ  เค้าบอกว่าไม่มีหลักฐาน  อย่างมากก็แค่เรียกมาสอบว่าจริงหรือไม่แล้วตักเตือน  และลงบันทึกประจำวันไว้แค่นั้นเอง  ซึ่งสรุปว่าไม่สามารถดำเนินการหรือเอาผิดได้อย่างนั้นใช่ไหมครับ

                ในด้านน้องสาว  ถ้าไม่สามารถดำเนินการให้ชัดเจนลงไปว่า  การกระทำนั้นผิดหรือไม่  คุกคามหรือไม่  และไม่สามารถดำเนินการทางกฎหมายที่ชัดเจนหรือมีทางออกที่ปลอดภัย  เธอไม่กล้าพูดคุยเรืองนี้กับคนอื่นหรอกครับ  ด้วยเหตุผลที่ว่า

1)      บ้านเธอและครอบครัว ไม่ใช่คนปัตตานี  เธอเป็นคนที่อื่น ซึ่งไม่มีญาติพี่น้องอยู่ในปัตตานีเลย หากเกิดความเจ็บแค้น ผูกใจเจ็บ  มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะจัดการกับเธอ

2)      ผู้ชายคนนั้น เป็นคนในพื้นที่  มีพรรคพวกอยู่ในพื้นที่  มีพี่ชายที่มีตำแหน่งหน้าที่พอสมควร  ซึ่งเธอยังเห็นแก่พี่ชายและพี่สะใภ้ของผู้ชายคนนั้น  ซึ่งนับว่ายังเป็นคนดีอยู่

3)      จากการเล่าให้รุ่นพี่ที่คิดว่าเคารพและนับถือฟัง เค้าบอกว่า “ให้ระวังตัว”  ทำให้คิดว่า ทุกคนน่าจะรู้พฤติกรรม แต่ไม่มีใครสามารถ “แตะ” หรือทำอะไรได้

4)      ถ้าเธอทน  และระวังตัวให้มากขึ้น ก็อาจแค่รำคาญและประสาทกินเวลาโทรศัพท์/ข้อความเข้า  ว่าจะเจอกับอะไรอีก

5)      แนะนำให้เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์  เปลี่ยนไม่เปลี่ยนค่าเท่ากันครับ  เพราะหน่วยงานพิมพ์เบอร์ของบุคลากร ติดหราไว้ให้เห็นในที่เปิดเผย  ซึ่งถ้าเธอปิดโทรศัพท์  หากมีเรื่องด่วน  จะทำให้ไม่สามารถไปปฏิบัติหน้าที่ได้ทันท่วงที

ครับ  เธอทนมาเรื่อย  เวลาเธอลงทำหน้าที่  ต้องเดินผ่านบ้านพักผู้ชายคนนั้น  ต้องอดกลั้น ต้องร้องไห้คนเดียวกับสิ่งที่ต้องทน  “รับสภาพ”  จนกระทั่งปี 2550 ซึ่งมีโครงการผลิตพยาบาลทดแทน จำนวนกี่อัตราผมก็จำไม่ได้  ผู้ชายคนนี้ติดอยู่ในจำนวนผู้ได้ไปศึกษาพยาบาลด้วย  ซึ่งปัจจุบันศึกษาอยู่ที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ซึ่งในช่วงต้นนั้น ก็ทำให้ปัญหาดังกล่าวหายไป เพราะไม่มีการโทรฯหรือส่งข้อความถี่ๆเหมือนตอนที่อยู่ที่ทำงานเดียวกัน

แต่ ณ ปัจจุบันครับ  การโทรฯและส่งข้อความลักษณะดังกล่าว  กลับมาอีกแล้วครับ  และสันนิษฐานได้อีกว่า  เมื่อถึงช่วงฝึกงานหรือจบการศึกษาฯ  ผู้ชายคนนี้จะต้องลงฝึกงานและปฏิบัติงาน ณ ที่ทำงานเดิมด้วย  ผมไม่ทราบว่า มีกฎหมายหรือมช่องทางใดที่จะแก้ปัญหาที่คุกคามความรู้สึกเช่นนี้ได้  ขอความกรุณาแนะนำ/ชี้แนะแนวทางแก้ปัญหาอย่างปลอดภัยให้ด้วย  จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ 

นี่เป็นตัวอย่างข้อความที่ถูกส่งมา  เวลาอาจจะคลาดเคลื่อนนะครับ  เพราะเป็นการส่งข้อความต่ออีกช่วงหนึ่งหลังได้รับข้อความ  ซึ่งผมขอให้ส่งมาให้ดูเพื่อ ปรึกษาผู้รู้  ซึ่งก็ได้รับคำตอบข้างต้นนะแหละครับว่า “เรียกมาเผชิญหน้า สอบถาม  และลงบันทึกไว้เป็นหลักฐาน”

1) “ช่วยจัดการกับน้องชายพี่หน่อยได้มั๊ย”  29 ธันวาคม 2549  เวลา03.10 น.

2) “คืนนี้(เลิกงาน)ไปทะเลนะ  มีเรื่องจะให้ช่วย  ขอร้อง”  1 มกราคม 2550  เวลา 22.48 น.    

3) “ช่วยอะไรพี่หน่อยนะครับ รบกวนด้วย”   12 มกราคม 2550  เวลา 03.05 น.

4) “ มีธุระอยากจะคุย”   31มกราคม 2550 เวลา 03.20 น.

5) “ พี่ธุระจะคุยอยู่ที่บ้านพัก สำคัญ (ชื่อผู้ชายคนนั้น)” 14 มีนาคม 2550 เวลา 02.49 น.

6) “มีธุระสำคัญ อยากคุยด้วย (ชื่อผู้ชายคนนั้น)”   23 มีนาคม 2550 เวลา 03.58 น.

7) “ อยากพาไปเที่ยว ไปป่าว โทรกลับด้วย(ชื่อผู้ชายคนนั้น)”   4 เมษายน 2550 เวลา 03.20 น.

8) “ อยากพาไปเที่ยว ได้ป่าว พี่รอนะ(ชื่อผู้ชายคนนั้น)”   4 เมษายน 2550 เวลา 04.15 น.

9) “มีธุระสำคัญอยากคุยที่บ้านพัก(ชื่อผู้ชายคนนั้น)” 4 เมษายน 2550 เวลา 04.46 น.

10) “โทรกลับหน่อย ด่วนมาก(ชื่อผู้ชายคนนั้น)”   5 พฤษภาคม 2550 เวลา 03.42 น.

11) “ช่วยเซ็กโฟนให้หน่อยนะ......(ชื่อน้อง) 16 พฤษภาคม 2550 เวลา 08.48 น.

12) “ช่วยโทรกลับหน่อย  อยากเซ็กโฟน(ชื่อผู้ชายคนนั้น)” 17 พฤษภาคม 2550 เวลา 23.22 น.

13) “ช่วยเซ็กส์โฟนหน่อย  ใกล้แล้ว”   16 กุมภาพันธ์  2551 เวลา 22.07 น.

ครับ  ใครมีทางแก้ไข ขอความกรุณาชี้แนะด้วยครับ  อ่านข้อความ บางท่านอาจจะคิดว่าน้องเค้ามีใจหรือเปล่า ? ไม่แม้จะคิดครับ  ชีวิตเลิกงาน  ก็อยู่ที่ที่พัก  ไปงานสังคม  ก็ต้องไปกับรุ่นพี่ ไม่กล้าพูดคุยเรื่องบางเรื่องที่มันออกจะเกินไปเท่านั้นเอง  เลยไม่แน่ใจว่าเป็นจุดที่ทำให้ “ผู้ชายคนนั้น”กล้าที่จะทำเรื่องแย่ๆแบบนี้หรือเปล่า  ขอความกรุณาเถิดนะครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ...

....รอความถูกต้อง...