-ถ้าปลูกบ้านบนที่ดินของผู้อื่นโดยเขายินยอม   คุณก็ยังเจ้าของบ้านอยู่   แต่ถ้าไม่มีสัญญาระบุเวลาไว้  เขาย่อมกำหนดเวลาอันสมควรให้คุณรื้อถอนออก   ถ้าไม่รื้อถอนเขาคงฟ้องขับไล่และเรียกค่าเสียหายได้ตามสมควร......ถ้าไม่รื้อแต่จะเรียกเงินค่าปลูกบ้าน  ก็สามารถทำได้...กฎหมายก็เขียนไว้ทำนองว่า  สามารถเรียกร้องได้เท่าที่ทำให้มูลค่าที่ดินสูงขึ้น    เช่นปรกติที่ของเขาราคา  1  ล้านบาท  แต่เมื่อคุณปลูกบ้านราคาเพิ่มเป็น  2  ล้านบาท  คุณก็สามารถเรียกค่าปลูกบ้านได้  1  ล้านบาท เป็นต้น   แต่เป็นเรื่องทางแพ่งต้องมีการฟ้องร้องและ นำสืบข้อมูลให้ศาลเห็นตามที่กล่าวอ้าง    ซึ่งก็คงไม่ใช่เรื่อง่ายๆที่จะพิสูจน์ว่าเมื่อปลูกบ้านแล้วที่ดินราคาเพิ่มขึ้นเท่าไร......

-ทางออกควรใช้วิธเจรจาต่อรองกันหรือใช้การประนีประนอมกัน  ก็อย่าไปคาดหวังว่าลงทุนปลูกบ้านไปเท่าไรจะได้รับคืนเท่านั้น   ควรยอมลดราวาศอกลง   อาจขาดทุนนิดเสียเปรียบหน่อย  ก็ยังดีกว่ามีคดีขึ้นสู่ศาลครับ.....แต่สถานภาพของคุณค่อนข้างเสียเปรียบ  ที่ไปสร้างบ้านบนที่ดินของเขา    ถ้าเขาไม่สนใจไยดีที่จะตกลงด้วยคือยืนยันให้คุณรื้อลูกเดียวก็คงลำบาก   เพราะการทุบบ้านทิ้งคงเหลือวัสดุที่พอใช้งานได้ไม่เกิน 50%......

ถ้าเข้าต้องการบ้านไว้ ก็อ้างถึงมาตรา 1310 ตามที่ท่านผู้เฒ่าตอบไว้ เขาจะมีหน้าที่ต้องจ่ายค่าบ้าน เพียงเท่าราคาที่ดินที่เพิ่มขึ้น แต่ถ้าเขาอ้างเรื่องแดนกรรมสิทธิ์และยืนยันที่จะให้รื้อบ้านออกไปก็คงไม่มีข้อโต้แย้งที่จะไม่รื้อ แดนกรรมสิทธิ์มีผลทั้งใต้บาดาลและบนอากาศ คุณเสียปรียบมากค่ะ 

ลองคิดง่ายๆวjาถ้าคุณเป็นครอบครัวทางฝ่ายหญิง คงไม่มีใครอยากเก็บบ้านหลังนี้ไว้ เพราะลูกสาวเขาได้จบชีวิต จบอนาคตไปกับการแต่งงานไปแล้ว สังคมไทย ผู้หญิงกับผู้ชายไม่เหมือนกัน 

ทำไมไม่ลองเจรจากันดู ถ้าพูดเองกันไม่รู้เรื่อง หาผู้ใหญ่ไปตกลงน่าจะดีกว่า อย่างไรคุณก็เสียเปรียบ ลองหาวิธีอื่นดีกว่าไม่ได้ลองทำอะไรเลย หาทนาย ปรึกษาทนายเพื่อขึ้นศาลก็เดือดร้อนนะคะ ลองลดราวาศอกดูบ้างน่าจะเป็นผลดีมากกว่า 

เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้แล้ว ดิฉันมีคำถามหนึ่งคำถามว่า "ทำไมไม่นึกถึงเวลาที่รักกัน" การเอาชนะไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ดีของทั้งสองฝ่าย