1.ต้องตรวจสอบดูก่อนว่าคุณรุกล้ำที่ชลประทานจริงหรือไม่  ลองตรวจสอบดูเองตามโฉนดที่ดิน   หรือให้เจ้าพนักงานที่ดินมาตรวจสอบโดยเสียค่าธรรมเนียมตามระเบียบของกรมที่ดิน.....กรณีของคุณคงไม่ใช่การเวนคืนที่ดิน   แต่เป็นกรณีประชาชนบุกรุกที่สาธารณะ      ชลประทานสามารถแจ้งให้ย้ายออกได้  ภายในเวลาอันสมควร...ซึ่งถ้าว่ากันตามกฎหมายต้องย้ายออกโดยไม่มีเงื่อนไข     เพราะมีกฎหมายที่เอื้อประโยชน์ต่อรัฐที่ระบุว่า    การครอบครองที่สาธารณะแม้จะอยู่มายาวนานเพียงใดก็ตาม   ไม่สามารถยกอายุความขึ้นต่อสู้กับแผ่นดิน(รัฐ)ได้...

2. คงไม่มีสิทธิ์ขอค่ารื้อถอน  ถ้ามีการฟ้องขับไล่ ผู้บุกรุกน่าจะถูกเรียกร้องค่าเสียหายหรือค่าฤชาธรรมเนียมในการฟ้องด้วย

3.  ถ้าว่ากันตามกฎหมายต้องย้ายออก....    เพราะถ้ามีการต่อสู้หรือฟ้องร้องกัน   คงจะแพ้คดีอย่างแน่นอน   ถ้ามีการบุกรุกที่สาธารณะจริง....  หลายๆแห่งจึงใช้วิธีรวบรวมมวลชนประท้วงต่อต้านกดดัน   ซึ่งก็แก้ปัญหาได้ในระยะสั้นๆ  บางทีนักการเมืองก็แอบมาประสมโรงด้วยเพื่อหวังคะแนนเสียง    แต่สุดท้ายเมื่อคดีถึงศาลก็จำเป็นต้องย้ายออกครับ

-ปัญหาที่คุณประสบอยู่  เป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติ   ที่เกิดขึ้นแทบหัวระแหงของแผ่นดินไทย  จะโทษประชาชนผู้บุกรุกคงไม่ได้     ที่เป็นปัญหาเพราะกลไกของรัฐเป็นง่อยหรือเป็นอัมพาต    คือเจ้าหน้าที่ของรัฐตั้งแต่  ผู้ใหญ่บ้าน   กำนัน   นายอำเภอ   ผู้ว่าฯ  รวมทั้งหน่วยงานที่รับผิดชอบโดยตรง เช่น ชลประทาน  ไม่เคยให้ความรู้แก่ประชาชน   ไม่เคยทัดทานหวงห้าม หรือบอกกล่าวใดๆทั้งสิ้น   กรณีประชาชนสร้างบ้านเรือนในรุกล้ำที่สาธารณะ  กลับปล่อยปละละเลยให้ปัญหาหมักหมม  เป็น 50-100  ปีและมาคิดแก้ไข(ขับไล่)ในภายหลัง...มีที่สาธารณะหลายแห่งนอกจากเป็นหมู่บ้านหลายร้อยครัวเรือนแล้วยังมี   โรงพยาบาล  มีโรงเรียน  มีไฟฟ้าประปาใช้ถูกต้อง   อยู่ๆก็มีเจ้าหน้าที่ของรัฐเอาแผนที่มากางและบอกว่าที่บริเวณนี้เป็นที่สาธารณะ.....ประเทศด้อยพัฒนาก็เป็นแบบนี้แหละเราจะไปหวังอะไรมากไม่ได้    ก็รู้สึกเห็นใจพวกคุณแต่คงไม่สามารถช่วยเหลือได้เต็มที่    เพราะในทางกฎหมายพวกคุณค่อนข้างเสียเปรียบครับ....