ข้อสังเกตของฝรั่งเศสในยุคแรก ๆ เหล่านี้ล้มเหลวในการข้ามกำแพงภาษาและประเทศอื่น ๆ ยังคงเพิกเฉยต่อสาเหตุของบาดแผลที่กระทบกระเทือนจิตใจในทารกและเด็กวัยหัดเดิน เกือบหนึ่งร้อยปีผ่านไปก่อนที่มนุษยชาติจะเริ่มเผชิญหน้ากับ ปัญหาที่น่าตกใจ ของ Tardieu อย่างเป็นระบบ ในศตวรรษที่ 20 หลักฐานเริ่มสะสมตั้งแต่พยาธิวิทยาและรังสีวิทยาในเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวข้องกับก้อนเลือดใต้ผิวหนังเรื้อรังและแขนขาหัก เลือดคั่งใต้ผิวหนังมีการกระจายของ bimodal แปลก ๆ ไม่ทราบสาเหตุในทารก และบาดแผลในผู้ใหญ่ [12] ในขณะที่เยื่อบุช่องท้องอักเสบที่สร้างกระดูก การเลี้ยงดู ossifying ที่ไม่สามารถอธิบายได้ กระดูกยาวคล้ายกับที่เกิดขึ้นหลังจากการสกัดก้น [13]ในปี พ.ศ. 2489 จอห์น แคฟฟีย์ ผู้ก่อตั้งรังสีวิทยาในเด็กชาวอเมริกัน ได้ให้ความสนใจกับความสัมพันธ์ของการแตกหักของกระดูกตามยาวและภาวะเลือดคั่งใต้ผิวหนังเรื้อรัง [ 14]และในปี พ.ศ. 2498 มีการสังเกตว่าทารกถูกแยกออกจากการดูแลที่ก้าวร้าว ยังไม่บรรลุนิติภาวะ และทางอารมณ์ พ่อแม่ที่ป่วยไม่ได้พัฒนารอยโรคใหม่