สวัสดีครับ

ผมเป็นนักศึกษาเพิ่งจบ จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และกำลังรอศึกษาต่อต่างประเทศในเดือนสิงหาคม  ตกเป็นผู้ต้องหาคดีลักทรัพย์ เรื่องเกิดขึ้นโดย  ผมได้เห็นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่อยู่ใต้หอพักเดิมซึ่งเคยอยู่มาเป็นเวลา 3 ปี  เห็นมอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวจอดทิ้งไว้เป็นเวลา ปีกว่า และป้ายทะเบียนรถก็ขาดการต่ออายุเป็นเวลา ปีกว่าเช่นกัน  เมื่อหอพักมีการแจ้งให้เคลื่อนย้ายเนื่องจากจะมีการปรับปรุงพื้นที่ ก็ปรากฏว่า มอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวก็ไม่มีการเคลื่อนย้ายใดๆ กระผมจึงคิดว่ามอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวไม่มีเจ้าของ  (เนื่องจาก บริเวณดังกล่าว มีนักศึกษานำรถมอเตอร์ไซค์มาจอดทิ้งไว้เป็นจำนวนมาก และเมื่อจบการศึกษา ก็มักจะทิ้งไว้เลย) ซึ่งกระผมก็คิดไปตามนั้น  แต่ก็ไม่แน่ใจ จึงได้ไปสอบถามกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของทางอาคาร  ก็ไม่มีผู้ใดแจ้งเป็นเจ้าของ

ผมจึงตั้งใจกะนำมาใช้แค่ชั่วคราวเท่านั้น จึงนำมอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวมาใช้โดยนำไปทำกุญแจภายในมหาวิทยาลัย  โดยจอดมอเตอร์ไซค์ทิ้งไว้ที่ร้าน  วันต่อมา ได้นำมอเตอร์ไซค์ไปเติมน้ำมันและล้างทำความสะอาด  โดยตอนที่รอทำความสะอาดกระผมได้ย้อนกลับไปยังหอพัก เพื่อไปดูให้แน่ใจว่ามีใครมาถามหามอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวหรือไม่

ปรากฏว่า ทางเจ้าของมอเตอร์ไซค์ได้แจ้งความกับทางตำรวจไว้เรียบร้อยแล้ว หลังจากที่ผมได้พบกับเจ้าของก็ได้พูดคุยกัน ทางเจ้าของก็ไม่ติดใจเอาความใดๆ จึงได้พาผมไปถอนแจ้งความกับทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่เมื่อไปถึง ทางร้อยเวรผู้ดูแลคดี กล่าวว่าคดีลักทรัพย์เป็นคดีอาญาไม่สามารถแจ้งความได้  ทั้งนี้ทางเจ้าทุกข์ได้พยายามร้องขอกับร้อยเวร โดยได้พยายามติดต่อกับสารวัตรให้ช่วยคุยแต่ก็ไม่เป็นผล โดยทางสารวัตรร้อยเวรได้กล่าวว่า ถึงแม้เจ้าทุกข์จะไม่เอาเรื่องแต่ ทางตำรวจก็ต้องเอาเรื่อง

กระผมคิดว่าจะมีการสืบสวนต่อ สอบพยาน หาหลักฐานเพิ่ม แต่ปรากฏว่าเปล่าเลย  กระผมไม่ถูกคุมขังเลยตลอดระยะเวลาที่มีการดำเนินคดี  เมื่อร้อยเวรให้กระผมไปรายงานตัว (มอบตัว) กระผมก็เข้ามอบตัวตามนัด  และรับสารภาพ ตามคำแนะนำของร้อยเวร เนื่องจากคิดว่าคดีจะจบโดยเร็ว  และวันถัดมา สารวัตรร้อยเวร ก็ได้ส่งฟ้องไปยังอัยการ และส่งฟ้องศาลต่อ  กระผมเข้าใจว่ากระบวนการนี้ ศาลจะพิจารณายกฟ้อง เนื่องจากขาดเจตนา แต่ปรากฏว่าไม่ได้เป็นเช่นนั้น  ก่อนหน้านี้ผมได้ปรึกษากับทางท่านผู้กำกับสถานี ท่านก็ได้ให้ความเมตตา ช่วยดูแลคดีให้แต่เนื่องจากผู้ดูแลคดีหลักคือสารวัตรร้อยเวรผมจึงต้องปฏิบัติตามคำชี้แนะขอสารวัตรร้อยเวร   เมื่ออยู่ในศาล  ศาลได้พิพากษา ถามว่าผมจะยอมรับหรือปฏิเสธ  กระผมได้บอกศาล ว่าผมขอยอมรับ แต่ผมขอชี้แจงเพื่อขอความกรุณาจากศาลก่อนจะตัดสิน เนื่องจากผมก็ไม่อยากมีคดีติดตัว  ผมก็ได้ชี้แจงมูลเหตุ ศาลก็ไม่รับฟัง ถามอย่างเดียวว่าผมจะยอมรับหรือ ปฏิเสธ  ศาลก็บอกให้ไปคิดมาก่อน  ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดี  ตอนนั้นคิดว่าหากรับสารภาพ ศาลอาจจะใจดียกฟ้อง แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจได้บอกมาว่า ไม่มีทางที่จะเป็นเช่นนั้น  และท่านได้แนะนำให้ผมปฏิเสธก่อนแล้วไปจัดการคดีใหม่    ผมจึงตัดสินใจปฏิเสธศาลไป 

เมื่อผมปฏิเสธ ศาลได้พิพากษาส่งตัวผมกลับมาที่สถานีที่เกิดเหตุ  ผู้กับกำสถานีอยู่พอดี ผมจึงไม่ต้องถูกคุมขัง และให้ผมไปปรึกษาคดีใหม่กับทางร้อยเวรเจ้าของคดี

ทั้งนี้ กระผมอยากเรียนปรึกษากับทางท่านผู้รู้  ในกรณีเช่นนี้กระผมจะทำอย่างไรได้บ้างที่จะไม่โดนคดี

ที่กระผมไม่อยากโดนเนื่องจากว่า  กระผมเรียนในสาขาวิชา เทคโนโลยีสิ่งแวดล้อม และกำลังจะเดินทางไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ  และตั้งใจไว้ว่าหากกระผมเรียนจบและมีความรู้ความเชี่ยวชาญพอ กระผมจะนำความรู้ที่ได้มา  นำมาใช้ช่วยพัฒนาประเทศชาติบ้านเมือง ซึ่งอาจจะต้องทำงานเกี่ยวกับทางราชการ  ผมเกรงว่าหากมีคดีอาญาติดตัวอาจจะทำให้กระผมไม่สามารถทำงานเพื่อช่วยบ้านเมืองได้เต็มที่

กระผมขอรับรองที่กล่าวมาทั้งหมดกล่าวด้วยความสัตย์จริง ขอความกรุณาจากท่านผู้รู้ ได้ให้ข้อแนะนำแก่กระผมด้วยครัรบ

ขอบพระคุณอย่างสูงครับ