ขอเล่าเรื่องให้ฟังก่อนนะค่ะ....

อดีตครอบครัวของบีนั้นตาสี (ตาของบีเองค่ะ) มีเมียสองคนคือ"ยายใหญ่และยายเล็ก"ซึ่งทั้งสองเป็นพี่น้องกัน และยายทั้งสองเนี่ยก้มีลูกกะตาสีทั้งคู่ ครอบครัวของทั้งคู่นี้ก้อยู่ในที่ดินเดียวกันมาด้วยความปกติดี

จนมาวันหนึ่งหลวงตาที่เป็นพี่ชายของยายทั้งสองซึ่งเป็นพระได้ซื้อที่ดินผืนที่ยายทั้งสองอยู่ (เจ้าของที่เค้าขายที่ค่ะ) เพื่อให้ลูกหลานมีที่พักพิงแต่การซื้อขายในครั้งนั้นผู้ที่ลงชื่อเป็นเจ้าของที่ทั้งหมด (ชื่อในโฉนดที่ดิน) ก้คือนังวีซึ่งเป็นลูกของยายใหญ่ (สาเหตุเพราะตอนนั้นนังวีแก่สุดหลานคนอื่นยังเด็กอยู่นังวีจึงลงชื่อคนเดียว) และก้ได้มีการสร้างบ้านอยู่กันหลังใหม่โดยชื่อยายใหญ่เป็นเจ้าบ้าน จากนั้นนังวีก้ได้ไปอยู่ต่างจังหวัดพร้อมกับยายใหญ่เป็นเวลาเกือบ 30 ปี โดยระหว่างนั้นยายเล็กกับลูกและหลานๆทั้งหมดที่เหลือก้อาศัยในที่ผืนนั้นตามปกติ

 จนกระทั่งปี 2550 ยายใหญ่ตายลงนังวีก้ได้ทำการเอาที่ผืนที่ยายเล็กและลูกหลานอยู่กันในปัจจุบันไปขาย(ที่ผืนที่หลวงตาซื้อให้ลูกหลานอยู่ด้วยกัน)โดยทำการขายให้กับลูกพี่ลูกน้องชื่อนังหมี แต่!!! มันไม่ได้ใช้การขายแต่โอนให้โดยเสน่หาแทนเพื่อเลี่ยงค่าใช้จ่าย และ จะได้ไม่มีการรังวัดที่ดินเพราะเดี๋ยวลูกหลานคนอื่นจะรู้ว่ามีการขายเกิดขึ้น และสาเหตุที่มารู้เรื่องการขายกันก็เพราะว่า นังหมีได้มาไล่ที่ไม่ให้ยายเล็กและหลานๆทุกคนอยู่ในที่นั้นเนื่องจากที่นั้นเป็นชื่อของนังหมีแล้วนังหมีมันมีสิทธิ์ (นังหมีคิดจะขายที่ไปอีกต่อค่ะ) แต่!!!ตอนนี้มีปัญหาอีกเพราะบ้านที่อยู่ในที่ผืนนั้นน่ะมันเป็นชื่อของลูกยายเล็กเป็นเจ้าบ้านและบรรดาลูกหลานจะไปอยู่ที่ไหนกัน......เฮ้อ

ปัญหาเกิดว่า1. ยายเล็กยังอยากอยู่ในที่ผืนนั้นเนื่องจากเกิดที่นั่นอยากตายที่นั่นและพี่ตนเองก็เป็นคนซื้อให้ลูกๆหลานๆอยู่ยายเล็กจะมีโอกาสอยู่ได้บ้างไหมค่ะ....ยายเล็กอายุ 82 แล้วค่ะ

2.นังหมีมีสิทธิ์ที่จะไล่ทุกคนที่อยู่ในที่ผืนนั้นได้ไหมค่ะ

เรื่องดูวุ่นวายนะค่ะแต่ก็ช่วยหนูหน่อยนะค่ะเครียดมากค่ะ สงสารยาย