พ่อและชาวบ้านในหมู่บ้านแห่งหนึ่งได้เคยเป็นลูกหนี้นายทุนเงินกู้ในตลาดเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว โดยกู้เงินแต่ละครั้ง เพื่อไปลงทุนทำไร่ทำนาในแต่ละปี โดยมีการตัดดอกเบี้ยและเงินทุนทุกครั้ง เมื่อนำผลผลิตไปส่งให้ผู้ให้เงินกู้ โดยจะจดลงไปในสมุด และเซ็นต์รับเงินในสมุดเงินกู้ของผู้ให้กู้ ส่วนผู้กู้ก็จะได้รับใบเสร็จเล็กๆที่เขียนรายละเอียดของรายการผลผลิตในแต่ละงวดที่นำมาขาย และ การหักหนี้ พร้อมดอกเบี้ย  ซึ่งทุกคนยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เคยได้ทำสัญญาเงินกู้กับผู้ให้กู้เลย

แต่เมื่อปีที่แล้วชาวบ้านและพ่อดิฉันก็ได้รับจดหมายจากทนายให้ไปติดต่อจ่ายหนี้ที่เคยไปยืมเจ้าหนี้เอาไว้ซึ่ง และในเวลาต่อมาก็มีหมายศาลแนบสัญญาเงินกู้ซึ่งยอดเงินในสัญญาก็เป็นยอดที่สูงจากความเป็นจริงมาก พร้อมดอกเบี้ย

ดิฉันก็เลยสู้คดีโดยไปปรึกษาทนายในอำเภอ และขึ้นศาลตามนัด นัดแรกทนายแนะนำว่าให้เราแจ้งความประสงค์ให้ศาลส่งลายมือพ่อไปตรวจสอบว่าเป็นลายมือเดียวกับลายมือในสัญญาหรือเปล่า เพราะถ้าเรามั่นใจว่าไม่เคยได้ไปเซ็นต์สัญญาเงินกู้ฉบับนี้เราก็จะชนะ แต่ผลการตรวจสอบออกมาว่ามีความคล้ายคลึงเหมือนเป็นคนๆเดียวกัน ดิฉันแปลกใจมากเพราะมันจะเป็นไปได้อย่างไรเพราะทุกคนยืนยันได้ว่าไม่เคยมีสัญญาเงินกู้เลย และเป็นเวลานานกว่าสิบปีมาแล้วไม่เคยได้ติดต่อกับเจ้าหนี้อีกเลย ดิฉันเชื่อมั่นในสถาบันนิติวิทยาศาสตร์ของหมอพรทิพย์แต่ดิฉันยังไม่สามารถทำใจยอดรับผลการตรวจลายมือได้เลย

ท่านตุลาการบอกสั้นๆว่าให้ไปไกล่เกลี่ยกันภายใน หนึ่งเดือน.หลังจากออกมาข้างนอกทนายแนะนำว่าจะลองโทรไปต่อรองกับอีกฝ่ายจะขอจ่ายแต่เงินต้นแล้วให้จบคดี.

ดิฉันก็เลยอยากจะขอคำแนะนำว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี..ทางดิฉันยังมีโอกาศจะชนะคดีอยู่ไหมแล้วควรจะสู้คดีวิธีใด แล้วขึ้นตอนในการพิจารณาคดีต่อไปน่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ถ้าดิฉันยังคงจะสู้คดีต่อไปอีก..

อยากได้คำชี้แนะจากผู้รู้ทุกๆท่านเพราะตอนนี้เหนือยกับเรื่องการดำเนินคดีเหลือเกิน เพราะแต่ละนัดต้องใช้เวลาพอสมควร จะให้พ่อแม่ไปสู้คดีกันเองก็สงสารท่านเพราะไม่มีความรู้อะไรเลย..ถ้าเมินเฉยยอมความเจ้าหนี้ก็จะยิ่งได้ใจใช้หมายศาลไปขู่ชาวบ้านอีก ดิฉันอยากจะให้ชาวบ้านเห็นว่าการได้รับจดหมายจากทนาย หรือหมายศาลไม่ใช่สิ่งน่ากลัวแต่อย่างไร แต่อย่าละเลยในการทีจะไปขึ้นศาลเพื่อให้โอกาศเราได้พูดความจริง ไม่ใช่ยอมจ่ายเงินเพื่อให้เรื่องมันจบๆ

ขอบคุณล่วงหน้ามา ณ ที่นี้ด้วยน่ะค่ะ..