การจัดการปัญหาต่างๆให้ลุล่วงไป คงประกอบด้วยความรู้ในหลายเเขนง เช่นรัฐศาสตร์ นิติศาสตร์ จิตวิทยา สังคมวิทยา

 หรืออื่นๆอีกมาก ทำให้ผมไม่สามารถตอบได้ว่า อะไร ที่จะทำให้พวกเขากลัว และไม่กล้า

 ในที่นี้ ผมบอกได้เพียงว่า เด็กกลุ่มนั้น ผิดฐานทำร้ายร่างกาย และเป็นคดีอาญา ซึ่งผู้เสียหายคือคุณ

และบุตร ถ้าต้องการให้เขารับโทษ คุณก็ต้องไปร้องทุกข์ต่อตำรวจ หรือทั่วไปเรียกว่าเเจ้งความนั่นเเหละครับ

แต่จะทำให้เขากลัว และไม่กล้าหรือไม่ ผมไม่อาจตอบได้ กฏหมายของไทย ให้ความปราณีกับเด็กและเยาวชน

เป็นอย่างมากครับ เขาอาจจะทราบว่าเป็นเช่นนี้ครับ

   สงสัยอะไร ถามมาใหม่นะครับ ขอให้เเก้ปัญหาได้ครับ

ขอบคุณมากค่ะ คุณทรงภพ

ใช่ค่ะ ... ทราบดีว่ากฎหมายของไทยค่อนข้างจะอ่อน ... ไม่เฉียบขาด ... กับกรณีเช่นนี้

อย่างที่เห็น ๆ กันอยู่จากข่าวซ้ำซากทุกวัน เหตุเกิดขึ้นแล้วเกิดขึ้นอีก แต่ไม่สามารถจัดการแก้ไขอะไรได้อย่างจริงจัง

คิดหนักเหมือนกันค่ะว่าจะทำอย่างไรดี เพราะถ้าแจ้งความ เด็กกลุ่มนั้นโดนจับ ... เชื่อว่าอีกไม่กี่วันเค้าก็คงจะออกมาแล้ว

กังวลว่าเดี๋ยวจะมาดักทำร้ายนอกโรงเรียน

รบกวนสอบถามอีกนิดข้อนึงนะคะ ... อาจารย์จะเชิญไปพบพร้อมผู้ปกครองของฝั่งโน้น อาจารย์ทราบว่าลูกชายไม่ผิด แต่ฝั่งโน้นผิด

และบอกว่าสั่งให้ผู้ปกครองเด็กนั่นจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ ... คำถามก็คือว่า การรับ หรือไม่รับมีผลอย่างไรบ้างคะ

ตั้งใจว่าจะไม่รับเพราะเกรงว่า ถ้ารับจะกลายเป็นยอมความโดนอัตโนมัติ ตั้งใจจะโชว์ให้เค้าดูแต่ไม่รับน่ะค่ะ

และอีกหนึ่งคำถาม ... ถ้าคุณทรงภพเป็นดิฉัน คุณทรงภพจะทำอย่างไรคะ ... เป็นคำถามครอบจักรวาล ต้องขอโทษด้วยค่ะ

สมองตื้อจริง ๆ มึนตึบเลย ... 

ขอรบกวนอีกครั้งนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

 ให้รับค่ารักษาพยาบาลได้ครับ ไม่มีการยอมความโดยอัตโนมัติเกิดขึ้นได้ครับ การยอมความตามกฏหมายต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์

ย่อๆ ดังนี้ครับ คู่กรณีเเสดงเจตนาชัดว่าจะระงับข้อพิพาทที่มีหรือกำลังจะมีขึ้นต่อกัน ต้องทำเป็นหนังสือ ลงลายมือชื่อฝ่ายที่ต้องรับผิด

ซึ่งตามปกติ ก็ต้องลงทั้งสองฝ่ายครับ (ให้ดูประมวลกฏหมายเเพ่งและพาณิชย์ มาตรา850-852ประกอบครับ)

 กรณีถ้าเป็นผม จะดำเนินการดังนี้

1.พาบุตรไปรักษา แจ้งเหตุการณ์ให้ทราบ ขอใบความเห็นเเพทย์ไว้ เก็บอกสารค่ารักษาพยาบาลไว้ให้ครบ 

2.หารายชื่อพยานที่รู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเตรียมไว้ พบครูขอทราบความเห็นว่าจะจัดการอย่างไร ขอทราบชื่อเด็กกลุ่มนั้น

ให้ได้มากที่สุด

3.ไปพบผู้ปกครองของฝั่งโน้น โดยมีอาจารย์ เป็นคนกลาง หาพยานที่ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ไปเป็นเพื่อน นำเทปบันทึกเสียงชนิดพกพาไปด้วย ถ้าเห็นว่าจะช่วยได้

    ประเมินท่าทีจากการพูดคุยทั้งหมด ว่าน่าจะทำให้ลูกปลอดภัยขึ้นได้หรือไม่ ผู้ปกครองฝั่งโน้นและครูดูมีความกระตือรือร้นจะจัดการปัญหาหรือไม่   ผ่านการประเมินนี้แล้ว ค่อยกำหนดท่าทีต่อไปนะครับ

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะคุณทรงภพ

คำแนะนำช่วยได้มากจริง ๆ ค่ะ ช่วยให้มีความมั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก ๆ พรุ่งนี้จะทำอย่างที่แนะนำค่ะ

ตั้งใจไว้เหมือนกันว่าจะใช้โทรศัพท์บันทึกเทปไว้ขณะที่คุยกันกับฝ่ายโน้นและอาจารย์

หวังว่าเหตุการณ์พรุ่งนี้จะได้ผลลัพธ์ในแง่บวก แต่ถ้าไม่เป็นอย่างที่หวัง อาจจะรบกวนคุณทรงภพอีกนะคะ

ขอบคุณมาก ๆ อีกครั้งค่ะ คุณทรงภพ

ปล. จด อีเมลล์ ไว้แล้วค่ะ