มาตรา 319 ซึ่งบัญญัติว่า “ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจารโดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ 2 ปี ถึง 10 ปี และปรับตั้งแต่ 4,000 บาท ถึง 20,000 บาท”
 

ซึ่งถึงแม้จะเป็นความผิดอาญาก็ไม่จำเป็นจะต้องไปให้เงินให้ทองหรือเสียทรัพย์สินมากมายขนาดนั้นครับ ผมว่ามันฟังดูแล้วเวอร์เกินจริงไปหนักมาก กับการเรียกที่ดินกันถึง 10 ไร่ (ซึ่งไม่รู้ไร่ละเท่าไหร่นะ) ส่วนจะมีความผิดหรือไม่ มากน้อยเพียงไรนั้น ต้องวินิจฉัยจากข้อเท็จจริงทั้งหมดอย่างละเอียดอีกทีและถ้าผิดจริงศาลท่านก็จะใช้ดุลพินิจในการตัดสินลงโทษไปตามความเหมาะสมเอง ซึ่งไม่จำเป็นว่าจะต้องได้รับโทษสูงสุดเสมอไปเพราะว่ายังมีเหตุลดโทษ เหตุบรรเทาโทษ ฯ อื่น ๆ ที่จะต้องนำมาดูประกอบอีกมาก ความเห็นผมในเบื้องต้นผมว่าลองให้ฝ่ายหญิงลองไปเจราจากับคนในครอบครัวตัวเองก่อนดีไหมครับเพราะอย่างน้อยก็เคยได้ชื่อว่า อยู่กันกันมาตั้ง 1-2 ปี น่าจะยังมีเยื่อใยกันอยู่บ้างไม่มากก็น้อย เว้นเสียแต่ว่า อยู่กันโดยเหตุปัจจัยอย่างอื่น (ซึ่งผมไม่หวังให้เป็นอย่างนั้น)

-น่าจะไม่มีความผิดฐานพรากผู้เยาว์    เพราะฝ่ายชายมีความเชื่อโดยสุจริตว่า  หญิงเป็นคู่หมั้น   สามารถนำหญิงไปจากบิดาและมารดาของหญิงได้.....แต่ถ้ามีการดำเนินคดี   ก็คงยุ่งยากพอสมควร.....ทางออกที่มีคือการไกล่เกลี่ยเจรจา  โดยใช้คนกลางที่มีบารมีเป็นที่เชื่อถือของทั้งสองฝ่าย......แต่การเรียกร้องที่ดิน  10  ไร่  น่าจะเกินสมควร.......ถ้าการเจรจาไม่เป็นผล     ก็ปล่อยให้เขาดำเนินการไปตามกระบวนการ.....ซึ่งยังยืนยันว่าคงไม่มีความผิด.....แต่คงยุ่งยากเสียเวลาพอสมควรครับ

ขอบคุณครับท่าน ที่สอบถามจากเค้านะครับที่ให้เงินไปก็เพราะอย่างน้อยก็เคยอยู่กินด้วยกันน่ะครับ ทางฝ่ายหญิงเค้าบอกว่าขอ100000แล้วจะไปแต่ให้ไปแล้วก็จะมาเอาอีก(ประมาณว่าไม่พอครับ) ฝ่ายชายก็อยากให้เรื่องจบๆไปแต่ก็ยังไม่จบ