เนื่องจากทั้งคุณพ่อ คุณแม่ และตัวดิฉันเองไม่มีประสบการณ์ทางด้านกฎหมายเลยแม้แต่น้อย
จึงต้องการสอบถาม และขอคำแนะนำค่ะ

(ดิฉันเป็นลูกสาว แต่พิมพ์แทนคุณแม่เนื่องจากท่านใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็น โดยดิฉันพิมพ์ทุกคำตามที่คุณแม่ท่านพูดให้ฟังโดยไม่มีแก้ไขข้อความใด ๆ ทั้งสิ้นค่ะ)

เริ่มเรื่องจากลูกชายของดิฉันพาเพื่อนคนหนึ่งมาทำความรู้จักกับทางบ้าน
และลูกชายของดิฉันกับเขาก็ทำธุรกิจโดยที่ตัวเขาเป็นเพียงผู้ปรึกษาให้ลูกชาย ซึ่งดิฉันและสามีเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด
รายรับของทางร้านก็มีแต่ตัวอักษร แต่ไม่เห็นเงินเลย เขาเป็นผู้นำเงินรายรับตรงนั้นไปใช้เสียหมด
และเขาก็กลายเป็นเจ้าของร้าน
เงินที่ดิฉันให้นำไปซื้อเครื่องมือประกอบกิจการ (ด้วยเงินสด) เขาก็นำไปผ่อนซื้อ ไม่ทราบว่าเงินที่เหลือหายไปไหนหมด

เขาก็มีมาขอยืมเงินเพื่อไปใช้ซื้ออุปกรณ์ เครื่องมือเครื่องใช้ต่าง ๆ ดิฉันก็ให้ยืมไป
เพราะเขาบอกว่าได้เงินแล้วจะเอามาคืน

เงินที่ดิฉันกับสามีให้เขาก็ถือว่าให้ค่ะ ดิฉันไม่ได้ทวงคืน
แต่สำหรับเงินที่ให้ยืม ยังไงดิฉันก็ต้องขอให้เขาคืนให้ได้ค่ะ เพราะจำนวนเงินมันมากถึงห้าแสนบาทเลยทีเดียว

วันหนึ่ง ลูกชายของดิฉันโทรมาโวยวายให้ยกกิจการให้เขา แต่ดิฉันไม่ยอม เลยทะเลาะกัน
และลูกชายของดิฉันและเพื่อนของเขาก็มาที่บ้าน ฉันถูกลูกชายตบหน้า ตาบวมเขียว เลือดไหลซึม เหมือนกับโดนชก ไม่สามารถออกจากบ้านให้ใครเห็นหน้าได้เป็นเวลาร่วมครึ่งเดือน ดิฉันเสียใจมาก

จากนั้นไม่กี่วัน ดิฉันโทรไปหาเพื่อนของลูกชาย (ซึ่งเป็นคนต้นเรื่อง) ว่า จะคืนเงินอย่างไร จะผ่อนจ่ายอย่างไร แต่เขาตอบกลับมาประมาณว่า กูไม่คืน กูไม่ว่าง กูฉลาดกว่ามึง
ทำให้ดิฉันฟิวส์ขาด ดิฉันจึงส่งข้อความไปหาเพื่อนของลูกชายว่า สะใจมั้ย พาลูกมาตบหน้าแม่เขา เพราะมีลูก(หมายถึงเขา)อย่างนี้นี่เอง พ่อแม่ถึงได้ตายจากไป
เขาก็ได้ยื่นฟ้องดิฉันและสามีข้อหาหมิ่นประมาท ว่าทำให้เสียชื่อเสียง ดูหมิ่นว่าฆ่าบิดาของตนตาย

ด้วยความเสียใจดิฉันก็ส่งข้อความไปว่า "18 มงกุฎ" บ้าง "ลวงโลก" บ้าง เพราะเขามาหลอกลูกชายฉัน
แต่เขาส่งข้อความกลับมาด่าดิฉันด้วยคำหยาบมากมายว่า (หากข้อความไม่เหมาะสมก็ขออภัยไว้ด้วยนะคะ) "โถ ลูกมึงด้วยซ้ำยังไม่ยอมรับมึงเป็นแม่เลยอีหน้าเหี้ย" "เก่งจริงเนอะ แต่ทำไมเป็นแม่ที่ดีไม่ได้" "กูไม่กลัวตายหรอกอีสัตว์ ทำยังไงชาตินี้ลูกมึงก็ไม่รักมึงหรอก" ข้อความอื่น ๆ ที่ด่าฉันเสีย ๆ หาย ๆ ก็มีมาก ทั้ง อีกระหรี่ อีส้นตีน อีสัตว์ อีเหี้ย ถุย!
ดิฉันก็ขู่เขาไปว่า "ระวังเถอะ เดี๋ยวจะโดนจับเข้าคุก"
เขาก็ส่งข้อความส่งกลับมาอีกว่า "มึงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากูหรอก หลอกลวงตอแหลไม่ต่างไปจากกูหรอกอีสัตว์" ซึ่งตรงนี้เขารับออกมาแล้วว่าตัวเขาหลอกลวง
ตัวดิฉันอายุก็ 50 กว่าแล้ว โรคติดตัวก็มีมากมาย และเหนื่อยที่จะต่อปากต่อคำกับเขาแล้วจึงหยุดส่งข้อความตอบกลับไป
แต่เขาก็ยังส่งข้อความด่ามาเรื่อย ๆ ไม่มีหยุด ดิฉันทนไม่ไหวค่ะ เหมือนถูกรบกวนอยู่ตลอดเวลา ไม่สามารถทำงานได้เลย

ในตอนแรกดิฉันบอกเขาว่า ถ้ามาขอโทษจะอภัยให้ แต่เขากลับตอบกลับมาว่า กูไม่มีวันขอโทษมึงหรอก ลูกชายมึงพร้อมเป็นพยานให้กูอยู่แล้ว
แทนที่เขาจะสำนึกที่ดิฉันสงสารและเลี้ยงดูเขาเหมือนลูกอีกคน แต่กลับโกรธ และโมโหดิฉันเมื่อดิฉันไม่ให้ยืมเงิน

ด้านบนนี้เป็นเพียงข้อความ และเรื่องคร่าว ๆ เท่านั้นค่ะ

ดิฉันอยากจะเล่าให้หมดจริง ๆ เพราะอัดอั้นเหลือเกิน และอยากให้ทุกท่านได้รับรู้บ้าง
แต่ดิฉันไม่สามารถเล่าทั้งหมดได้ ... (ดิฉันกลัวว่ามันจะยาวจนไม่มีใครยอมอ่านและตอบปัญหาของดิฉันค่ะ)

ดิฉันขอคำแนะนำนะคะว่า จากที่เขาฟ้องร้องมา ดิฉันสามารถยกฟ้อง หรือฟ้องร้องกลับด้วยเหตุผลใดได้บ้าง หรือดิฉันจะมีโอกาสชนะคดีอย่างไรบ้างไหม

เพราะตอนนี้ทั้งดิฉันและสามีต่างก็ได้รับหมายศาลมาคนละหนึ่งฉบับ ไม่ทราบว่าจะถูกเรียกให้ไปขึ้นศาลวันไหน ดิฉันกลัว และเสียใจมากค่ะ เพราะไม่เคยถูกฟ้องร้องมาก่อนเลย แล้วยิ่งผู้ฟ้องร้องมีลูกชายของตัวดิฉันเองเป็นพยานของเขาด้วย
จึงต้องการคำแนะนำจากผู้รู้ท่านใดก็ได้

ดิฉันขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคำแนะนำจากท่านใด
แต่ดิฉันขอขอบคุณจากใจจริงที่ให้คำแนะนำแก่ดิฉันค่ะ

ขอบคุณค่ะ