ข้าพเจ้านายวีระวัฒน์  บุญสุข  อยู่บ้านเลขที่ 82/5  หมู่ที่. 3  ต.หาดส้มแป้น   อ.เมืองระนอง จังหวัดระนอง  85000  มีโฉนดที่ดินอยู่แปลงหนึ่งเมื่อปี2539   และได้นำไปฝากไว้กับมารดา   ต่อมาประมาณ      ปี2548 มารดาของข้าพเจ้ามีอาการทางประสาทกำเริบ (ท่านเป็นโรคประสาทอ่อนๆต้องทานยาเป็นประจำ) ถึงขนาดยกสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆภายในบ้านให้กับชาวบ้านในละแวกนั้น บางคนก็นำมาคืนกับข้าพเจ้า  บางคนก็นำมาคืนกับญาติๆของข้าพเจ้า  ต่อมาเมื่อท่านมีอาการดีขึ้นข้าพเจ้าจึงได้สอบถามขอโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าวคืน  ท่านถามว่า “จะเอาไปทำอะไร” ข้าพเจ้าตอบว่า “จะเอาไปจำนองธนาคาร” ท่าทางท่านโกรธมากแล้วบอกกับข้าพเจ้าว่า “หายแล้ว จำไม่ได้ว่าเอาไว้ที่ไหน”  จนกระทั่งเมื่อประมาณปลายปี2552 ครอบครัวข้าพเจ้าประสบปัญหาทางการเงิน จำเป็นต้องหาเงินทุนมาสร้างอาชีพและขยายกิจการที่ทำอยู่ (ข้าพเจ้าเปิดร้านอินเตอร์เน็ตมีเครื่องคอมฯอยู่ 5 เครื่อง) เพื่อสร้างรายได้ให้พอใช้จ่ายภายในครอบครัว จึงไปขอโฉนดที่ดินคืนจากมารดาอีกครั้งท่านก็ยังยืนยันว่า “หายแล้ว จำไม่ได้ว่าเอาไว้ที่ไหน”  ข้าพเจ้าจึงไปแจ้งความว่าโฉนดที่ดินสูญหาย   ที่สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองระนอง จากนั้นนำใบแจ้งความไปขอออกใบแทนโฉนดที่ดินที่สำนักงานที่ดินจังหวัดระนอง ปรากฏว่าเจ้าหน้าที่ไม่สามารถออกใบแทนให้ได้ เพราะมารดาของข้าพเจ้าได้มาแจ้งกับทางสำนักงานที่ดินไว้ว่าเป็นผู้เก็บรักษาโฉนดแปลงดังกล่าวไว้ ข้าพเจ้าจึงถามไปว่า”ทำอย่างนี้ได้เหรอ_เจ้าหน้าที่ตอบกลับว่า “ทำไมจะไม่ได้” ทำให้มีปากเสียงกันเล็กน้อย ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจไปขอความช่วยเหลือจากศูนย์ดำรงธรรมจังหวัดระนอง โดยเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ทางศูนย์ดำรงธรรมฟังอย่างละเอียดและ  ได้ขอความกรุณาว่าอย่าให้มารดาของข้าพเจ้ารับทราบเรื่องดังกล่าวด้วยเกรงว่า อาการทางประสาทของท่านจะกำเริบอีก จากนั้นทางศูนย์ดำรงธรรมได้ประสานกับทางสำนักงานที่ดินจังหวัดระนองประมาณ 20 นาที ทางสำนักงานที่ดินจังหวัดระนองก็ยินยอมที่จะออกใบแทนโฉนดที่ดินให้ข้าพเจ้าโดยให้เชิญผู้ใหญ่บ้านมาให้ถ้อยคำกับทางสำนักงานที่ดินจังหวัดระนอง ผู้ใหญ่บ้านได้ให้ถ้อยคำว่า “ได้สอบถามไปยังมารดาของข้าพเจ้าแล้วท่านบอกว่าฝากไว้กับลูกสาว(พี่สาวของข้าพเจ้า) ที่สงขลา แต่หลังจากสอบถามไปที่ลูกสาวที่สงขลาก็ได้รับคำตอบว่าท่านไม่เคยเอาโฉนดที่ดินมาฝากแต่อย่างใด” ต่อมาสำนักงานที่ดินจังหวัดระนองได้ให้ข้าพเจ้านำประกาศ 2 ฉบับ ไปให้ทางอำเภอและกำนันติดประกาศ และให้นำส่วนที่นายอำเภอและกำนันลงชื่อมาคืนให้สำนักงานที่ดินจังหวัดระนอง แต่ด้วยความกังวลว่าเจ้าหน้าที่สำนักงานที่ดินจะแจ้งเรื่องดังกล่าวให้มารดาข้าพเจ้าทราบ ข้าพเจ้าจึงรอดูท่าทีก่อน และได้นำไปให้นายอำเภอและกำนันประกาศวันที่ 30 มีนาคม 2553 จากนั้นนำหนังสือที่ทางนายอำเภอและกำนันลงชื่อกลับไปให้สำนักงานที่ดินจังหวัดระนอง พอวันรุ่งขึ้น (31 มีนาคม 2553)ทางสำนักงานที่ดินจังหวัดระนอง ได้ทำหนังสือส่งไปให้มารดาของข้าพเจ้าได้รับทราบถึงเรื่องดังกล่าวทั้งๆที่ได้ตกลงกันไว้แล้วว่าขอความกรุณาอย่าให้มารดาของข้าพเจ้ารับทราบเรื่องดังกล่าว  ด้วยเกรงว่า อาการทางประสาทของท่านจะกำเริบอีก   โดยหนังสือดังกล่าวมีเนื้อหาใจความดังนี้ครับ 



ที่   รน 0019.2/1685                                             สำนักงานที่ดินจังหวัดระนอง
                                                                         ถนนเพชรเกษม  รน  85000
                                                                    31 มีนาคม 2553
เรื่อง การขอออกใบแทนโฉนดที่ดิน
เรียน นางxxxxxxxx (มารดาของข้าพเจ้า)
                        ด้วยนายวีระวัฒน์  บุญสุข  ได้ยื่นคำขอออกใบแทนโฉนดที่ดิน  เลขที่ 12709 ตำบลxxxxxxxx  อำเภอxxxxxx  จังหวัดxxxxx   โดยอ้างว่า โฉนดสูญหาย  และได้แจ้งความไว้กับสถานีตำรวจภูธรอำเภอxxxxxx  แต่เนื่องจากท่านได้แจ้งต่อสำนักงานที่ดินว่า  ท่านเป็นผู้เก็บรักษาโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าวไว้
                        พร้อมนี้สำนักงานที่ดินจึงขอส่งประกาศขอออกใบแทนแปลงดังกล่าวมาเพื่อทราบ
 
                   ขอแสดงความนับถือ
                                                                ลงชื่อ    xxxxxxxxx
                                                              (********************)
                                                         เจ้าพนักงานที่ดินจังหวัดxxxxxx

               ปรากฏว่า หลังจากมารดาของข้าพเจ้าได้รับหนังสือท่านก็มีอาการทางประสาทกำเริบขึ้นมาอีกและทำให้ลูกๆของท่านคนอื่นๆ (ข้าพเจ้ามีกัน 4 คนพี่น้อง ข้าพเจ้าเป็นคนที่ 3) โกรธ ข้าพเจ้ามาก แต่ในที่สุดก็ได้มาช่วยพูดคุยขอร้องให้มารดาของข้าพเจ้าหยุดเกี่ยวข้องกับเรื่องดังกล่าว และทางมารดาก็ตกลง  ดังนั้นหนังสือที่ทางสำนักงานที่ดินจังหวัดส่งไปให้มารดาข้าพเจ้าทราบนั้นก็ไม่มีการตอบกลับหรือคัดค้านแต่ประการใด ต่อมาวันที่ 26 เมษายน 2553 ข้าพเจ้าได้เดินทางไปที่สำนักงานที่ดินจังหวัดอีกครั้งเพื่อสอบถาม ความคืบหน้าจากเจ้าหน้าที่เช่น มีปัญหาอะไรบ้าง มีคนร้องค้านหรือไม่ จะได้ใบแทนเมื่อไหร่ ฯลฯ เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวได้ชี้แจงให้ฟังว่า ขณะนี้ไม่มีผู้ร้องคัดค้าน  และจะต้องปิดประกาศ 30 วัน โดยเริ่มนับตั้งแต่วันที่นำใบประกาศไปติดที่อำเภอและบ้านกำนัน ซึ่งในกรณีของข้าพเจ้าก็จะเริ่มนับตั้งแต่วันที่ 30 มีนาคม 2553 สิ้นสุดประกาศวันที่ 29 เมษายน 2553  ต่อมาวันที่ 3 พฤษภาคม 2553 ข้าพเจ้าได้เดินทางไปที่สำนักงานที่ดินจังหวัดอีกครั้ง เพื่อไปขอรับใบแทนโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าว  ปรากฏว่าทางสำนักงานที่ดินแจ้งกับข้าพเจ้าว่า “ไม่สามารถออกใบแทนโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าวได้ เพราะยังไม่ได้รับหนังสือตอบกลับจากมารดาของข้าพเจ้า”  ซึ่งถ้าเป็นเช่นนี้ก็แสดงว่า   ระยะเวลาการประกาศเพื่อขอออกใบแทนโฉนดที่ดินของสำนักงานที่ดินจังหวัด ต้องประกาศไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีคนร้องคัดค้านใช่หรือไม่_   เท่านั้นยังไม่พอ ....  หลังจากสำนักงานที่ดินจังหวัดแจ้งว่าไม่สามารถออกใบแทนฯให้ได้ ข้าพเจ้าจึงไปขอความเป็นธรรมจากศูนย์ดำรงธรรมอีกครั้ง  หลังจากมีการประสานกันสักพัก ทางสำนักงานที่ดินจังหวัดก็รับปากจะออกใบแทนโฉนดที่ดินให้ข้าพเจ้าโดยให้ข้าพเจ้าเชิญผู้ใหญ่บ้านไปให้ถ้อยคำอีกครั้ง ซึ่งทางศูนย์ดำรงธรรมได้ประสานกับผู้ใหญ่บ้านให้ข้าพเจ้า จากนั้นข้าพเจ้าและผู้ใหญ่บ้านก็ไปที่สำนักงานที่ดินจังหวัด ในระหว่างนั้นมีเจ้าหน้าที่เข้ามาพูดจาโน้มน้าว  ข่มขู่ ผู้ใหญ่บ้านเป็นต้นว่า “คิดให้ดีนะผู้ใหญ่ฯ  เกิดโฉนดที่ดินไม่หายขึ้นมา  ผู้ใหญ่ต้องรับผิดชอบ    อย่าลืมว่าศูนย์ดำรงธรรมไม่ใหญ่หรอกนะ ศาลใหญ่กว่า” หรือ “ผู้ใหญ่กลับบ้านไปเถอะ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆหรอก” และอีกหลายคำพูดจนผู้ใหญ่บ้านไม่กล้าที่จะรับรองให้ข้าพเจ้าโดยบอกกับข้าพเจ้าว่า  “ไม่กล้ารับรองให้เพราะไม่รู้หายจริงหรือเปล่า”  จากนั้นทางสำนักงานที่ดินจังหวัดได้ทำหนังสือเขียนด้วยลายมือให้ผู้ใหญ่บ้านนำไปให้มารดาของข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าไม่ทราบเนื้อความในบันทึกนั้น แต่ภายหลังผู้ใหญ่บ้านโทรศัพท์มาบอกข้าพเจ้าว่า “มารดาของข้าพเจ้าลงชื่อยืนยันว่า เป็นผู้เก็บรักษาโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าวไว้” แต่เมื่อผู้ใหญ่บ้านขอดูท่านกลับบอกว่า “ฝากไว้กับลูกสาว(พี่สาวของข้าพเจ้า) ที่สงขลา แต่หลังจากผู้ใหญ่บ้านสอบถามไปที่ลูกสาวที่สงขลาก็ได้รับคำตอบว่าท่านไม่เคยเอาโฉนดที่ดินมาฝากแต่อย่างใด” จากนั้นผู้ใหญ่บ้านก็นำบันทึกถ้อยคำดังกล่าวไปให้สำนักงานที่ดินจังหวัด เพื่อยกเลิกคำร้องขอออกใบแทนต่อไป
***สรุปดังนี้***
-วันที่ 19 มีนาคม 2553 ข้าพเจ้ายื่นคำร้องขอออกใบแทนโฉนดที่ดิน สำนักงานที่ดินรับคำร้อง แล้วออกประกาศให้ข้าพเจ้านำไปให้ทางอำเภอและกำนัน
-วันที่ 30 มีนาคม 2553 ติดประกาศที่อำเภอและบ้านกำนัน แล้วนำเอกสารที่นายอำเภอและกำนันลงชื่อรับประกาศไปคืนสำนักงานที่ดิน..หมายความว่าเริ่มประกาศตั้งแต่วันที่ 30 มีนาคม 2553 สิ้นสุดประกาศวันที่ 19 เมษายน 2553 เป็นเวลา 30 วัน  (เจ้าหน้าที่สำนักงานที่ดินเป็นผู้ให้รายละเอียด
-วันที่ 31 มีนาคม 2553 สำนักงานได้ส่งหนังสือถึงมารดาของข้าพเจ้า (หนังสือด้านบนที่อ้างถึง) เพื่อแจ้งให้ทราบ ขอย้ำ "เพื่อแจ้งให้ทราบ"ครับ ไม่มีส่วนใหนที่จะสื่อให้มารดาข้าพเจ้าตอบกลับหนังสือฉบับดังกล่าว
-วันที่ 26 มีนาคม 2553  ข้าพเจ้าได้เดินทางไปที่สำนักงานที่ดินจังหวัดระนองอีกครั้งเพื่อสอบถาม ความคืบหน้าจากเจ้าหน้าที่เช่น มีปัญหาอะไรบ้าง มีคนร้องค้านหรือไม่ จะได้ใบแทนเมื่อไหร่ ฯลฯ เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวได้ชี้แจงให้ฟังว่า ขณะนี้ไม่มีผู้ร้องคัดค้าน และเริ่มประกาศตั้งแต่วันที่ 30 มีนาคม 2553 สิ้นสุดประกาศวันที่ 19 เมษายน 2553 เป็นเวลา 30 วันถ้ามีผู้คัดค้านภายในกำหนด และปรากฏว่า โฉนดที่ดินดังกล่าวไม่ได้สูญหายจริง เจ้าพนักงานจะ มีคำสั่งยกเลิกคำขอดังกล่าว แต่ถ้าหากไม่มีผู้คัดค้านภายในกำหนด เจ้าพนักงานก็จะออกใบแทนให้ไปตามคำขอ จะมีผล
ทำให้โฉนดที่ดินที่สูญหาย แล้วเป็นอันใช้ไม่ได้
-วันที่ 3 พฤษภาคม 2553 ข้าพเจ้าได้เดินทางไปที่สำนักงานที่ดินจังหวัดอีกครั้ง เพื่อไปขอรับใบแทนโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าว  ปรากฏว่าทางสำนักงานที่ดินแจ้งกับข้าพเจ้าว่า “ไม่สามารถออกใบแทนโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าวได้ เพราะยังไม่ได้รับหนังสือตอบกลับจากมารดาของข้าพเจ้า”  จากนั้นทางสำนักงานที่ดินจังหวัดได้ทำหนังสือเขียนด้วยลายมือให้ผู้ใหญ่บ้านนำไปให้มารดาของข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าไม่ทราบเนื้อความในบันทึกนั้น แต่ภายหลังผู้ใหญ่บ้านโทรศัพท์มาบอกข้าพเจ้าว่า “มารดาของข้าพเจ้าลงชื่อยืนยันว่า เป็นผู้เก็บรักษาโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าวไว้” แต่เมื่อผู้ใหญ่บ้านขอดูท่านกลับบอกว่า “ฝากไว้กับลูกสาว(พี่สาวของข้าพเจ้า) ที่สงขลา แต่หลังจากผู้ใหญ่บ้านสอบถามไปที่ลูกสาวที่สงขลาก็ได้รับคำตอบว่าท่านไม่เคยเอาโฉนดที่ดินมาฝากแต่อย่างใด” จากนั้นผู้ใหญ่บ้านก็นำบันทึกถ้อยคำดังกล่าวไปให้สำนักงานที่ดินจังหวัด เพื่อยกเลิกคำร้องขอออกใบแทนต่อไป   ลักษณะอย่างนี้ถือว่า  "คัดค้านภายในเวลาที่กำหนด"  หรือเปล่าครับ

 
                    จากเหตุการณ์ดังกล่าว มีข้อสังเกตบางอย่างที่ข้าพเจ้าไม่ได้รับความเป็นธรรม คือ
              1.กรณีส่งหนังสือไปให้มารดาของข้าพเจ้ารับทราบเรื่องการขอออกใบแทนฯ เพราะท่านได้มาแจ้งไว้กับสำนักงานที่ดินว่าเป็นผู้เก็บรักษาไว้
และเมื่อสิ้นสุดประกาศแล้วไม่มีผู้คัดค้าน (ทั้งๆที่พยายามแจ้งให้มาคัดค้าน) ทำไมสำนักงานที่ดินจังหวัดระนอง จึงไม่ออกใบแทนให้ข้าพเจ้า
              2.ทำไมสำนักงานที่ดินจึงต้องทำบันทึกให้มารดาข้าพเจ้ายืนยันการเก็บรักษาโฉนดที่ดินดังกล่าวอีก  ทั้งทั้งที่เลยกำหนดคัดค้านและเคยทำหนังสือถึงมารดาของข้าพเจ้าเพื่อแจ้งให้ทราบขณะอยู่ระหว่างประกาศและท่านไม่มาคัดค้านครั้งหนึ่งแล้ว
               และถ้าเหตุการณ์เป็นอย่างนี้แล้วข้าพเจ้าจะต้องทำอย่างไรจึงจะสามารถเอาโฉนดที่ดินที่เป็นของตัวเองกลับคืนมาได้..ครับ
               3.ถ้าข้าพเจ้าจะขายบ้านจะทำได้อย่างไรครับ_
   วอนท่านทนายช่วยกรุณาชี้แนะด้วยนะครับ..ขอขอบพระคุณล่วงหน้าครับท่าน