นาย ประจักษ์ อายุ 17 ปี บุตรของ นาย ประจบ และ นาง พิสมัย ได้ขออนุญาต จากนายประจบและนางพิสมัย ออกไปเช่าบ้านกับนางสาว วนิดา แฟนสาวอายุ 16 ปี และขอเงินทุนในการเปิดร้านขายเสื้อผ้า โดย นายประจบและนางพิสมัย ได้อนุญาต และมอบเงิน 1 แสนบาท ให้เป็นทุนในการเปิดร้าน

ในวันที่ 20 ตุลาคม 2550 ซึ่งเป็นวันที่นายประจักษ์อายุครบ 17 ปี นายประจักษ์ได้ย้ายมาอาศัยอยู่บ้านเช่ากับนางสาว วนิดา และเปิดร้ายขายเสื้อผ้าตามที่วางแผนไว้ ในช่วงเดือนแรกของการทำธุรกิจขายเสื้อผ้า นายประจักษ์ ได้กำไรเป็นจำนวนมากจึงได้ทำสัญญาสั่งซื้อเสื้อผ้าจากนางจวงเข้ามาขายเพิ่มเป็นจำนวนมากโดยนายประจักษ์ ขอผัดผ่อนการชำระราคาไว้ก่อน นอกจากนี้นายประจักษ์ยังได้นำเงินที่ได้จากการขายผ้าไปทำสัญญาว่าจ้างนายจ้อนสร้างบ้านเพื่อใช้อยู่กินกับนางสาววนิดา โดยที่นายประจักษ์ได้ชำระค่าจ้างบางส่วนให้นายจ้อนล่วงหน้า ส่วนที่เหลือนายประจักษ์ขอผัดผ่อนชำระให้ในภายหลัง นอกจากนั้นนายประจักษ์ยังได้กู้ยืมเงินจากนายจิ๊บไป 5 หมื่นบาท แต่หลังจากนั้นไม่นานปรากฏว่านายประจักษ์ ประสบปํญหาขากทุนอย่างรุนแรงจนต้องเลิกขายเสื้อผ้าและนายประจักษ์ได้หลบไปพักร้อนที่เกาะสมุย จังหวัด สุราษฎ์ธานี  มีผู้พบเห็นนายประจักษ์ขึ้นเรือเพื่อออกไปดำน้ำดูปะการัง ในขณะที่เกิดพายุและคลื่นยักษ์พัดทำให้เรือหายไปเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2550 หลังจากนั้นไม่มีใครพบเห็นนายประจักษ์อีกเลย

               เมื่อนางจวง นายจ้อน และนายจิ๊บทราบ ว่า นาย ประจักษ์ ถูกคลื่นยักษ์พัดเรือหายไป ก็ได้รีบติดต่อขอให้นายประจบและนางพิสมัย ชำระหนี้ทั้งสามรายแทนนายประจักษ์ นายประจบและนางพิสมัยปฏิเสธ อ้างว่านิติกรรมทั้งสามรายดังกล่าว ไม่มีผลผูกพันเพราะตนเองไม่เคยให้ความยินยอมนายประจักษ์ไปกระทำการดังกล่าวแต่อย่างใด