เมื่อประเมินร่วมกัน เปอร์เซ็นต์ความไม่มั่นคงทางอาหารและดัชนีสิ่งแวดล้อมทางอาหารจะให้ภาพที่ชัดเจนเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมทางอาหารของประชากร จาก 2,956 มณฑลในการศึกษา การวิเคราะห์พบว่า เปอร์เซ็นต์ความไม่มั่นคงทางอาหารเฉลี่ยอยู่ที่ 13% สำหรับทุกมณฑล และคะแนนดัชนีสิ่งแวดล้อมด้านอาหารเฉลี่ยอยู่ที่ 7.8 มณฑลที่มีเปอร์เซ็นต์ความไม่มั่นคงทางอาหารสูงกว่าค่ามัธยฐานของประเทศที่ 13.7% มีอัตราการเสียชีวิตจากภาวะหัวใจล้มเหลวสูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเขตที่มีเปอร์เซ็นต์ความไม่มั่นคงทา อาหารสุขภาพ ต่ำกว่าค่ามัธยฐาน (การเสียชีวิต 30.7 เทียบกับการตาย 26.7 ต่อประชากร 100,000 คน ตามลำดับ) หลังจากปรับปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมและสุขภาพหลายประการ รวมถึงอัตราความยากจน ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ ตำแหน่งในชนบทเทียบกับในเมือง โรคเบาหวานประเภท 2 โรคอ้วน และการสูบบุหรี่ เปอร์เซ็นต์ความไม่มั่นคงทางอาหารลดลง 1% ตามแต่ละเทศมณฑลมีความสัมพันธ์กับ 1.3 อัตราการเสียชีวิตจากภาวะหัวใจล้มเหลวลดลง % ในทำนองเดียวกัน คะแนนดัชนีสภาพแวดล้อมด้านอาหารที่เพิ่มขึ้น 1 หน่วยตามเคาน์ตีมีความสัมพันธ์กับอัตราการเสียชีวิตจากภาวะหัวใจล้มเหลวลดลง 3.6%