การตรวจสอบที่เห็นได้อย่างชัดเจน  ก็คือคดีสามารถอุทธรณ์และฎีกาได้  คือกว่าจะผ่านแต่ละศาล  ผู้พิพากษาคงผ่านการกลั่นกรองแล้ว   ที่บอกว่าตัดสินไปคนละทาง   ก็อาจเป็นไปได้ในปัญหาข้อกฎหมาย   หรือในปัญหาข้อเท็จจริงที่ยังไม่ชัดเจน  เมื่อมีข้อเท็จจริงเพิ่มเติมมาใหม่   คำพิพากษาย่อมเปลี่ยนไปได้     โดยเฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย  เป็นดุลยพินิจของศาล โดยเฉพาะ  แต่ละศาลย่อมมีความเห็นแตกต่างกันได้  ซึ่งตามกฎหมายก็เปิดโอกาสให้ศาลอุทธรณและศาลฎีกา ตัดสินคดีไปได้ 4  แนวทางอยู่แล้ว  คือ   ยืน  ยก   แก้  และกลับ   อย่างไรก็ตามผู้พิพากษาก็ยังสามาถถูกคัดค้านได้  ดู ป.วิแพ่ง ม.11-14 ก็ถือว่าเป็นการตรวจสอบทางหนึ่ง .........พระบรมราโชวาท  "กฎหมายไม่ใช่ความยุติธรรม  แต่เป็นบทบัญญัติที่ตราไว้เพื่อรักษาความยุติธรรมเท่านั้น"  คนทั้งโลกได้พยายามหาแนวทางเพื่อให้ทุกคนได้รับความยุติธรรม แต่ช่องทางนี้ไม่ใช่จะกระทำได้อย่างง่ายดาย   เพราะกระบวนการยุติธรรม   มีบุคคลหลายฝ่ายเข้ามาเกี่ยวข้อง  ตั้งแต่คู่ความ  ตำรวจ  อัยการ    ทนายความ  และพยานหลักฐานต่างๆ ศาลเป็นองค์กรสุดท้ายที่ตัดสินพิพากษาคดี   ก็ไม่ทราบว่า สำนวนหรือพยานหลักฐาน มีการเก็บรวบรวมเป็นอย่างดี  หรือยำมาจนเละแค่ไหน  ซึ่งบางทีศาลก็ไม่อาจจะทราบว่า  ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร    ก็ดูจากสำนวนและพยานหลักฐานเป็นหลัก......ปัญหานี้ควรถามไปที่  กต.  คือกรรมการตุลาการ   จะได้คำตอบที่ดีที่สุด   นี่เป็นเพียงการแสดงความเห็นจากคนนอก  ว่ากันไปตามเนื้อผ้าเท่านั้น  จึงไม่มีทางจะถูกต้องตามข้อเท็จจริงมากนัก