หลังจากเหตุการณ์อ่าวตังเกี๋ยในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2507 รัฐสภาสหรัฐฯ ได้ลงมติให้อำนาจประธานาธิบดีลินดอน บี. จอห์นสันในการเพิ่มกำลังทหารสหรัฐฯ ในเวียดนาม โดยไม่ต้องมีการประกาศสงครามอย่างเป็นทางการ จอห์นสันสั่งให้ติดตั้งหน่วยรบเป็นครั้งแรก และเพิ่มจำนวนกองทหารอเมริกันเป็น 184,000 นายอย่างรวดเร็ว [72]กองกำลังสหรัฐและเวียดนามใต้อาศัยความเหนือกว่าทางอากาศและอำนาจการยิงที่ท่วมท้นในการดำเนิน การ ค้นหาและทำลายซึ่งรวมถึงกองกำลังภาคพื้นดินปืนใหญ่และการโจมตีทางอากาศ สหรัฐยังทำการทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ ขนาดใหญ่อีกด้วยรณรงค์ต่อต้านเวียดนามเหนือ[40]  371–374  [73]และยังคงสร้างกองกำลังของตนอย่างมีนัยสำคัญแม้ว่า สงครามเวียดนาม จะมีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อยก็ตาม ในปี พ.ศ. 2511 กองกำลังเวียดนามเหนือได้ทำการรุกเทต แม้ว่ามันจะเป็นความพ่ายแพ้ทางทหารสำหรับพวกเขา แต่ก็กลายเป็นชัยชนะทางการเมือง เนื่องจากมันทำให้การสนับสนุนภายในประเทศของสหรัฐฯ สำหรับสงครามจางหายไป [40]  481 ภายในสิ้นปี VC ครอบครองดินแดนเพียงเล็กน้อยและถูกกีดกันโดย PAVN [74] ในปี พ.ศ. 2512 เวียดนามเหนือได้ประกาศจัดตั้งรัฐบาลเฉพาะกาลแห่งสาธารณรัฐเวียดนามใต้ ปฏิบัติการข้ามพรมแดน และสหรัฐฯ ได้ทิ้งระเบิดเส้นทางเสบียงของเวียดนามเหนือในลาวและกัมพูชา 1970 ปลดออกของพระมหากษัตริย์กัมพูชาพระนโรดม สีหนุส่งผลให้เกิดการรุกรานประเทศของ PAVN (ตามคำร้องขอของเขมรแดง ) และจากนั้นการรุกรานตอบโต้ ของ US-ARVN ทำให้สงครามกลางเมืองกัมพูชาทวีความรุนแรงขึ้น หลังจากการเลือกตั้งของริชาร์ด