จากข้อเท็จจริงนี้รับฟังได้ว่า ลูกชายคุณได้สร้างบ้านลงบนที่ดินของคุณ ดังนั้นการสร้างบ้านจึงถือเป็นการปลูกลงบนที่ดินของผู้อื่นโดยมีสิทธิ เพราะคุณอนุญาตให้ทำการนั้นได้ ฉนั้นบ้านจึงไม่ถือเป็นส่วนควบกับที่ดินตาม ป.พ.พ. ม. 146 เมื่อบ้านไม่ใช่ส่วนควบกับที่ดินบ้านนั้นจึงเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ปลูกหรือลูกชายคุณอย่างเต็มที่ตามกฏหมายครับที่สามารถจะรื้อถอนออกไปได้ทุกเมื่อ ดังนั้นเจ้าของที่ดินจึงไม่สามารถเข้าไปสวมสิทธิหรือยึดถือบ้านหลังนั้นได้ เพราะหาได้มีกรรมสิทธิ์ใด ๆ ในบ้านนั้น บ้านหลังนี้จึงถือเป็นมรดกของผู้ตายโดยชอบด้วยกฏหมายแล้วครับ ซึ่งทายาทตามลำดับชั้นก็มีสิทธิในกองมรดกนี้รวมถึงเจ้าหนี้ด้วยครับ

ถ้าเจ้าหนี้มีการฟ้องร้อง    ทายาทต้องยื่นคำให้การตามนัด  เพื่อแถลงข้อเท็จจริงให้ศาลทราบว่า ทายาทไม่ได้รับมรดกใดๆของผู้ตาย  ถ้าเพิกเฉยไม่ไปศาล  อาจถูกบังคับคดีและยึดทรัพย์ไปขายทอดตลาดเพื่อใช้หนี้  ซึ่งถ้าปล่อยให้ถึงขั้นตอนนี้  การแก้ไขคงยุ่งยากลำบาก......  สำหรับกรรมสิทธิ์ในตัวบ้านย่อมเป็นไปตามความเห็นที่ 1 คือเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ตาย    แต่การอนุญาตให้สร้างบ้านจริงหรือไม่   เป็นข้อเท็จจริง    ถ้าเจ้าของที่ดินอ้างหน้าตาเฉยว่า  ไม่เคยอนุญาตหรือยินยอมให้สร้าง  ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น  บ้านย่อมกลายเป็นส่วนควบของที่ดิน  คือเจ้าของที่ดินจะมีกรรมสิทธิ์ในตัวบ้านด้วย   ดังนั้นจึงควรตอบสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนว่า  ในการปลูกบ้าน   เจ้าของที่ดินได้มีการยินยอมให้ปลูกสร้างบนที่ดินของเขาจริง   ถ้าไม่มีเอกสารการอนุญาตหรือยินยอมให้ก่อสร้าง  ก็เป็นเรื่องยุ่งยากในการอ้างสิทธิ์    เพราะความโลภสามารถทำให้คนโกหกหน้าตายได้เสมอ....