1.ถ้าข้อเท็จจริงเป็นไปตามที่บอกมา   ถือว่าญาติของคุณ  ป้องกันสิทธิของตนเองโดยชอบ  ย่อมไม่มีความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 68  และคำพิพากษาของศาลฎีกาเทียบเคียง  ที่ยกมาครับ....การตั้งข้อข้อหาของตำรวจ   ก็เป็นไปตามข้อเท็จจริงเบื้องต้นที่เขาพบเห็น  ไม่ใช่หมายความว่า จำเลยต้องรับโทษตามที่ตำรวจตั้งข้อหา    เมื่อมีการสืบพยาน   ถ้าสามารถนำสืบให้เห็นว่าเป็นการป้องสิทธิของตนโดยชอบ  ย่อมไม่มีความผิดครับ

2. การไปขอขมาก็เป็นเรื่องดี    คล้ายๆยอมรับผิดที่ได้กระทำลงไป    ศาลอาจมองว่าจำเลยสำนึกผิดในการกระทำของตน  อาจมีผลต่อการลดหย่อนผ่อนโทษได้   แต่การไปขอขมาต้องดูทิศททางให้ดีก่อน   ถ้าญาติของผู้ตายโกรธแค้น  อาจมีปัญหาตามมาได้  ตามความเห็นของผม  ต่อสู้คดีในประเด็นว่า  ป้องกันสิทธิโดยชอบน่าจะดีกว่าครับ

3.  ถ้าต่อสู้คดีในเรื่องการใช้สิทธป้องกันโดยชอบ  น่าจะมีโอกาสรอดมากที่สุด   ถ้าพยานแวดล้อมหรือเพื่อนบ้าน  ให้ปากคำสอดคล้องต้องกัน ว่า  ญาติของคุณถูกทำร้ายร่างกายเป็นประจำ ก็มีน้ำหนักน่าเชื่อถือมากขึ้น.....   ที่ลงมือทำร้ายผู้ตาย   เป็นการป้องกันสิทธิโดยชอบ  เพราะผู้ตายถืออาวุธเข้าทำร้าย และขู่จะฆ่า  จึงคว้าครกทำร้ายเพื่อป้องกันตัว..ถ้าผลการชันสูตรบาดแผลผู้ตาย  ระบุว่าผู้ตายเสียชีวิตเพราะถูกของแข็งทุบหัวเพียงครั้งเดียว โอกาสพ้นผิดจึงเป็นไปได้สูง   เพราะป้องกันสิทธิของตนโดยชอบครับ

มาตรา 68 ผู้ใดจำต้องกระทำการใดเพื่อป้องกันสิทธิของตนหรือของผู้อื่น ให้พ้นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อ กฎหมายและเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึง ถ้าได้กระทำพอสมควร แก่เหตุ การกระทำนั้นเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้นั้น ไม่มีความผิด
 

คำพกพากษาศาลฎีกาที่ 8879/2542

จำเลยพยายามหลีกเลี่ยงที่จะมีเรื่องกับผู้ตาย เมื่อผู้ตายถือมีดเข้ามาท้าทาย จำเลยเพียงแต่ใช้มือผลักอกผู้ตายเท่านั้น การที่ผู้ตายยังเข้าไปหาจะใช้มีดฟันจำเลยอีก จำเลยจึงถีบผู้ตายและใช้มีดฟันผู้ตายไปเพียงครั้งเดียว แม้ผู้ตายจะมีอาการมึนเมาสุรา แต่ตามลักษณะอาการของผู้ตายแสดงว่ายังครองสติได้ การมึนเมาสุราดังกล่าวจะยกขึ้นมาเพื่อฟังให้เป็นโทษแก่จำเลยไม่ได้ พฤติการณ์ถือได้ว่า จำเลยฟันผู้ตายเพื่อป้องกันตนเอง ให้พ้นจากภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมายและเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึงและได้กระทำไปพอสมควรแก่เหตุ จึงเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยไม่มีความผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 8079/2549

จำเลยและผู้เสียหายมีสาเหตุขุ่นข้องหมองใจกันจนต่างฝ่ายต่างหวาดระแวงว่าอีกฝ่ายจะมาทำร้ายตน ตามพฤติการณ์แห่งคดีที่ผู้เสียหายเรียกชื่อจำเลยและชักอาวุธปืนออกมาจากเอว วิญญูชนเช่นจำเลยย่อมเข้าใจได้ว่าผู้เสียหายจะใช้อาวุธปืนนั้นยิงจำเลย ถือได้ว่าเป็นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายละเมิดต่อกฎหมายและเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึงตาม ป.อ. มาตรา 68 แล้ว การที่จำเลยหยิบอาวุธมีดพร้าที่วางอยู่พื้นถนนซึ่งเป็นของบุคคลอื่นฟันทำร้ายผู้เสียหายไปเพียงครั้งเดียวแล้ววิ่งหลบหนีไป จึงเป็นการกระทำเพื่อป้องกันพอสมควรแก่เหตุ เป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยจึงไม่มีความผิด

ขอบคุณคุณคงคามากครับที่ให้คำแนะนำที่ดี

เมื่อเช้าผมได้ติดต่อไปยังพ่อแม่ของผู้ตายแล้วและยินดีจะชดใช้ค่าเสียหายให้(ผมเองเมื่อได้คุยกับพ่อแม่ของผู้ตายแล้วก็เห็นใจพ่อแม่ของผู้ตายครับและก็อยากจะช่วยเหลือในส่วนที่สามารถช่วยเหลือได้ครับ) แล้วก็ได้โทรไปคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ดูแลคดีนี้ เขาแนะนำว่าเมื่อตกลงกันได้ให้นัดวันที่จะตกลงจ่ายค่าเสียหายต่อหน้าเจ้าหน้าที่  เจ้าหน้าที่จะบันทึกไว้เป็นหลักฐานเพื่อใช้ประกอบสำนวนครับ 

ตอนนี้ผมกำลังหาทนายเพื่อให้คำแนะนำในการสู้คดีอยู่  คุณคงคาให้คำแนะนำที่ดีไม่ทราบว่า คุณคงคาสะดวกที่จะรับว่าความคดีนี้ไหมครับ

ถ้าสะดวกอยากให้คุณคงคาฝากเบอร์ไว้แล้วผมจะติดต่อกลับครับ  ขอบคุณมากๆครับ

ถ้าไม่สะดวกติดต่อทางเมล์ก็ได้ครับ 

apiched1978@hotmail.co.th

ไม่ใช่ .com นะครับ

ขอบคุณครับ

ติดต่อตามหมายเลขโทรฯ ข้างบนดีกว่าครับ