ผู้ค้ำประกันถือเป็นลูกหนี้ชั้นสอง ซึ่่งยอมผูกพันตนกับเจ้าหนี้เพื่่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น ฉนั้นก็เป็นสิ่งที่่หลีกเลี่่ยงจากการที่จะต้องรับผิดชอบในนิติกรรมที่ตนเองได้สมัครใจกระทำลงไปแล้วนั้นไม่ได้ กล่าวคือเมื่อลูกหนี้ผิดนัดลงเมื่อใดเจ้าหนี้ชอบที่จะเรียกให้ผู้ค้ำชำระหนี้ได้แต่นั้นตาม มาตรา 686 หรือถ้าปรากฏว่าลูกหนี้ตกเป็นคนล้มละลายหรือไม่ปรากฏว่าลูกหนี้ไปอยู่แห่งใดในพระราชอาณาเขตผู้ค้ำก็จะต้องรับผิดชอบต่อเจ้าหนี้ไปตาม มาตรา 688 แต่อย่างไรก็ตามหากคุณพิสูจน์ได้ว่าลูกหนี้นั้นยังพอมีทางที่จะชำระหนี้ได้ และการที่จะบังคับให้ลูกหนี้ชำระหนี้นั้นจะไม่เป็นการยากไซร้ เจ้าหนี้ก็จะต้องไปบังคับเอาจากทรัพย์สินของลูกหนี้ก่อนตาม มาตรา 689 

แต่ถ้าหากผู้ค้ำได้ชำระหนี้ให้กับเจ้าหนี้ไป ผู้ค้ำก็ยังมีสิทธิที่จะไปไล่เบี้ยเอาจากลูกหนี้ เพื่อเงินต้นและดอกเบี้ยและเพื่อการที่ต้องสูญหายหรือเสียหายไปอย่างใด ๆ เพราะการค้ำประกันนั้นได้ตาม มาตรา 693 ครับ