คดีอาญาความผิดฐานฉ้อโกงนั้นเป็นความผิดอันยอมความกันได้ ยกเว้นการฉ้อโกงประชาชนตาม ป.อ. มาตรา 343 และคดีที่เป็นความผิดต่อส่วนตัวนั้นจะถอนฟ้องหรือยอมความในเวลาใดก็ได้ก่อนคดีถึงที่สุดตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 35 วรรคสอง เมื่อโจทก์ใช้สิทธิถอนฟ้องแล้วสิทธินำคดีอาญามาฟ้องก็ย่อมระงับไปตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 39 (2) อันเป็นผลให้คำพิพากษาของศาลล่างทั้งสองระงับไปด้วยในตัว โดยการเข้าสู่กระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในชั้นอุทธรณ์ฎีกานั้น สามารถทำได้ 2 วิธี ดังนี้ครับ

  1.1 การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีในชั้นอุทธรณ์ฎีกาโดยศาลชั้นต้น

แม้ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้มีความผิด   แต่เมื่อจำเลยกำลังฎีกาอยู่  ก็สามารถเจรจาไกล่เกลี่ยเจรจายอมความกันได้เสมอ  ถ้าเป็นคดีที่สามารถยอมความกันได้  ถ้าการเจรจาตกลงกันได้สำเร็จ    คดีย่อมยุติ   จำเลยไม่มีความรับผิดทางอาญาอีกต่อไป  แต่อาจต้องรับผิดทางแพ่ง เช่นชดใช้เงินคืนตามที่ตกลงกันครับ