Dr. Susana Gutarra หัวหน้าทีมวิจัยจาก Bristols School of Earth Sciences กล่าวว่า การเปลี่ยนแปลงทางกายวิภาคของการเปลี่ยนจากพื้นสู่ทะเลมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับวิวัฒนาการของการว่ายน้ำ ตัวอย่างเช่น ตีนกบของสิงโตทะเลมีท่อนแขนที่ค่อนข้างสั้นและมือที่ใหญ่ ซึ่งแตกต่างกันมาก จากขาเดินของบรรพบุรุษ ซากดึกดำบรรพ์ของสัตว์เลื้อยคลานทะเลยุคเมโสโซอิกที่อุดมสมบูรณ์เป็นโอกาสที่ดีในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในวงกว้าง การว่ายน้ำ เบียทริซ ไฮตัน ผู้เขียนร่วมกล่าวว่า เรารวมการวัดจากสัตว์น้ำที่มีชีวิต เช่น นาก แมวน้ำ และเต่า ซึ่งเราทราบพฤติกรรมการว่ายน้ำของพวกมัน นี่เป็นสิ่งสำคัญมากในการจัดทำข้อมูลอ้างอิงเชิงหน้าที่สำหรับสัตว์ดึกดำบรรพ์ชนิดนี้ โดยไม่ทราบการว่ายน้ำ โหมด ผลพวงของการสูญพันธุ์ในปลายยุคเพอร์เมียนเมื่อประมาณ 250 ล้านปีก่อน สัตว์เลื้อยคลานหลายกลุ่มกลายเป็นนักล่าสัตว์น้ำ โดยอาศัยอยู่ในทะเลเมโซโซอิกยุคแรก