น้องชายดิฉันอายุ 14 ปี กำลังศึกษาอยู่ ชั้นม.2 ในอำเภอแห่งหนนึ่ง ใน จ.บุรีรัมย์ เหตุเกิด วันที่ 25 กรกฎาคม 2554 เวลาประมาณ 9.00 น. ขณะที่น้องชายกำลังเข้าเรียน ได้ยกเก้าอี้มานั่งเตรียมที่จะเรียน น้องชายไม่รู้ว่าเก้าอี้ตัวที่ยกมานั่นชำรุด จึงทำให้เก้าอี้ัวนั้นหนีบนิ้วขาด ขณะที่ครูกำลังเข้าสอน เพื่อนที่นั่งเรียนด้วยกันเห็นนิ้วน้องชายเลือดออก ก็ตั้งใจจึงนำส่งโรงพยาบาล เพื่อนที่นำน้องชายส่งโรงพยาบาลได้กลับมาที่หน้องเรียน ครูถามเพื่อนของน้องชายว่าเพื่อนเป็นอย่างไรบ้าง  เพื่อนน้องชายบอกว่านิ้วขาด ส่งโรงพยาบาลที่จังหวัดครับ  (ครูทำหน้าที่สอนต่อ ไม่นำน้องชายดิฉันไปส่งโรงพยาบาล และไม่นำชิ้นส่วนที่ขาดไปส่งที่โรงพยาบาล และไม่โทรแจ้งผู้ปกครองด้วยว่าน้องชายดิฉันเกิดอุบัติเหตุ) ขณะนี้น้องชายของดิฉันกลายเป็นคนพิการไปแล้วขณะ เวลาผ่านไป 2 อาทิตย์ ไม่มีการรับผิดชอบใดๆเกิดขึ้น และไม่มาเยี่ยมคนป่วยเลยคะ

         วันที่ 5 สิงหาคม 2554 เวลา 10.00น. ผู้ปกครองทนไม่ไหว ที่เห็นการเช่นนี้เกิดขึ้นแล้วไม่มีการดำเนิดการรับผิดชอบ  จึงขอพบ ผอ.และครูที่อยู่ในเหตุการณ์  แต่ทางสถานบันบอกว่า ผอ.ไม่อยู่ เลยให้พบ รอง. ท่านพูดว่า นึกว่าไม่เป็นอะไรมากแค่เล็บหลุดเฉย ครูที่อยู่ในเหตุการณ์พูดว่า ได้แจ้งในที่ประชุ่มแล้ว และ ผอ.ก็รับทราบแล้ว พูดว่าไม่มีเวลาในการไปเยี่ยม (สถาบันปกพร่องมาก เก้าอี้ที่ชำรุดไม่ทิ้ง ไม่ซ่อมใดๆเลย  และปกพร่องในความรับผิดชอบ ในการมีนำใจที่จะพาเด็กไปส่งโรงพยาบาล) ทั้งที่ ผอ.รับทราบเรื่่องแล้ว แต่ก็ไม่มีการดำเนิดการ หรือสั่งการใดๆ   และบอกกับทางผู้ปกครองว่า ขอโอกาส 1 อาทิตย์ ตั้งแต่ วันที่ 6  สิงหาคม 2554 ในการดำเนิดการ จนถึง วันที่ 18 สิงหาคม ยังไม่มีการดำเนิดการใดๆ เกิดขึ้นเกิด (ผอ.แจ้งมาว่าติดธุระ ยังมาพบผู้ปกครองังไม่ได้คะ)

           ช่วยให้คำปรึกษาด้วยคะ (เด็กที่เคยครบ 32 มาแต่กำเนิด กลับมาเสียอวัยวะเพราะการระเลย ในหน้าและบทบาทของครู กลายเป็นคนพิการ และการเเป็นปมด้อย ที่ว่าครูทำร้ายผม) อยากได้ความเป็นทำคะ

(ข้าวฟ้าง 085-6568161)