การมีข้อตกลงเช่นนี้ผมมองว่าเป็นการละเมิดสิทธิเสรีภาพซึ่งกันและกันในอันที่จะไปทำอะไรก็ได้ภายใต้กฏหมาย ในเมื่อพันธะในความเป็นสามีและภริยาของคุณได้สิ้นสุดลงแล้วตามกฏหมายต่างฝ่ายก็ต่างที่จะหมดสิ้นซึ่งสิทธิและหน้าที่ต่อกัน ฉนั้นอีกฝ่ายจึงไม่มีสิทธิหรือมีอำนาจใด ๆ ที่จะไปห้ามอีกฝ่ายไม่ให้ทำการสมรสใหม่ได้ รัฐธรรมนูญได้กำหนดไว้ว่าประชาชนทุกคนต้องมีสิทธิและเสรีภาพที่เท่าเทียมกันภายใต้กฏหมาย การไปห้ามไม่ให้ใครสมรสจึงเป็นข้อตกลงที่ขัดต่อกฏหมายโดยชัดแจ้งหรือเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน ข้อตกลงเช่นว่านี้จึงตกเป็นโมฆะตาม ป.พ.พ. มาตรา 150 ครับ ผลคือ ข้อตกลงนั้นกฏหมายถือเสมือนหนึ่งว่าไม่เคยเกิดขึ้นหรือไม่เคยทำกันมาก่อนเลย อีกฝ่ายจึงสามารถไปสมรสกับใคร ที่ไหน เมื่อไหร่ก็ได้ครับ

ปล...ในเมื่อตกลงใจที่จะหย่ากันหรือแยกทางชีวิตกันแล้ว ทำไมถึงไปคิดข้อตกลงพิเรน ๆ เพื่อที่จะผูกมัดซึ่งกันและกันไว้อีกล่ะครับ ไม่เข้าใจในความคิดของคุณทั้งคู่ในขณะนั้นครับ เพราะปกติแล้วถ้าคนจะหย่ากันก็น่าจะดีใจไม่ใช่หรือที่หมดสิ้นซึ่งพันธะต่อกัน แต่กรณีคุณกับไปสร้างพันธะกันไว้ต่อ งง ครับ 

ก็ไม่ทราบว่าไปทำสัญญากันที่ไหน   ถ้าทำที่อำเภอหรือเขต  ที่ไปจดทะเบียนหย่า   ก็ต้งขอตำหนิเจ้าหน้าที่ ที่ปล่อยให้มีการทำสัญญาที่ขัดต่อสิทธิของบุคคลได้อย่างไร  สัญญานี้ไม่ผลบังคับแต่อย่างใด  ตามที่คุณ pup   ว่าไว้ชอบแล้ว.....คุณก็จูงมือสามีไปจดทะเบียนสมรสได้เลย ไม่ต้องไปกังวลกับสัญญาที่ไม่มีผลบังคับหรอกครับ